Kiki & Yara

 
Door de Ouders:

Kiki en Yara zijn met 34 weken geboren. De meisjes lagen al lange tijd in een stuitligging, dus dat het een keizersnede zou worden was ons al bekend. Maar dat mijn vliezen zouden breken met 33,5 weken hadden we zelf nog niet bedacht. Woensdag ochtend 5 juni braken mijn vliezen en was het duidelijk dat het niet lang meer zou duren.

Kiki groeide al een aantal weken erg langzaam en de gynaecoloog in Zutphen hoopte dat we week 34 zouden halen. Yara deed het goed en groeide op eigen tempo. Dus de ochtend dat wij naar Zutphen reden hadden we niet gedacht ergens anders te bevallen. Om 9:00 uur hoorden wij dat de bevalling niet in Zutphen kon, onze meiden waren te klein en moesten naar een ziekenhuis met een NICU afdeling. 10 van die ziekenhuizen zijn er in Nederland en alle 10 zaten vol op 5 juni. De grens over, werd er gezegd. Ik zat daar niet op te wachten en was erg blij toen we hoorden dat we naar het MST in Enschede konden. Onze meiden konden daar geboren worden.

In eerste instantie kon de bevalling gerekt worden tot week 36. Ik zat aan de weeën remmers en had een longrijping spuit gehad. Deze zou vrijdag om 9:00uur ingewerkt zijn. Ook mocht ik kiezen tussen een keizersnede of een natuurlijke bevalling. Donderdag middag na een extra echo veranderde alles. De volgende ochtend zouden de meiden met een keizersnede gehaald worden. Kiezen mocht niet meer, ook deze echo wees uit dat Kiki zo’n 1250gr zou zijn. Weeën zou ze niet aan kunnen en een natuurlijke bevalling waarschijnlijk ook niet. Te veel risico. Geplande keizersnede op 7 juni, iedereen klaar voor de komst van onze 2 wondertjes.

De avond voor de bevalling een rondleiding op de neonatologie gehad. Erg fijn om alles even te zien en ons zelf de tijd te gunnen om te wennen aan de couveuses en alle apparatuur. Wat een indrukken laat de afdeling achter. En dan te bedenken dat onze meiden de volgende ochtend ook hier in zouden liggen. 100 vragen schieten er op dat moment door je heen.

7 juni, daar waren ze dan. Nog mooier dan we hadden durven dromen en wat zijn ze sterk! Na 2 weken couveuse mochten Kiki en Yara over naar de wieg. Eindelijk weer samen! We hopen dat ze gauw van de monitor af mogen zodat we fijn met zijn vieren naar huis kunnen waar alles weer normaal is en we echt volop kunnen gaan genieten.

Wat een rollercoaster met een hoop zorgen. Twee mini mensjes met al die draadjes en piepjes. Dan is het zo fijn dat Stichting Earlybirds de mooie momenten komt vast leggen. Als ouder zie je die momenten door alle zorgen niet altijd meer. Wij willen Stichting Earlybirds bedanken voor de prachtige foto’s en natuurlijk Claudia de Graaf die weer een bijzondere herinnering voor ons heeft mogen vastleggen.

Lieve Kiki en Yara, we zijn apetrots op jullie! ♡

—————–

Door de fotografe:

Soms heb je nog een bijzonder contact met mensen die je nog kent van bv hun huwelijksreportage. Zo had ik ook nu, nadat ik twee jaar geleden hun huwelijksdag te hebben vastgelegd, nog steeds een leuk contact met hen. We kwamen elkaar tegen tijdens de mei-markt in hun woonplaats, we zeiden nog tegen elkaar, laat de tweeling maar lekker zitten daar zitten ze het fijnst, in mama haar buik!

Maar opeens kwam daar een whatsappje: “Gisteren zijn we bevallen van twee meisjes en we liggen in Enschede, wil jij komen om een Earlybirds reportage te komen maken?” Zo snel als ik kon heb ik de planner gevraagd of ik naar hen toe mocht. Want JA dit wilde ik dolgraag!

Op vrijdag 27 juni was het zo ver ik mocht de meisjes gaan opzoeken in het MST. En daar waren ze hoor, een stralende papa en mama en twee werkelijk prachtige en perfecte meisjes! Kiki en Yara mochten lekker samen in bad, maar wel pas nadat hun neusjes waren uitgezogen want ze waren een beetje verkouden. Ze doorstonden het prima allemaal. Samen in bad ging ook helemaal goed, heerlijk lagen ze samen te chillen. Op bed hebben ze nog even hun nieuwe outfitjes geshowd die speciaal voor de shoot waren gekocht en wat stond het hen pittig. Omdat een badje al vrij intensief is mochten de dametjes voeding via de sonde, ze oefenen al op de fles en borstvoeding, maar omdat er al zoveel gedaan was en ze verkouden waren deden ze het zo, dus lekker in samen in bed en aan de sonde.

Met papa en mama dronk ik nog een kop koffie en aten we beschuit met muisjes! Voor mij een bijzondere shoot en ik kijk er vol liefde op terug…. want wauw als je bij zulke grote levensgebeurtenissen telkens aanwezig mag zijn, dan ben ik dankbaar, dankbaar dat ik dit beroep mag uitoefenen en trots delen te mogen uitmaken als fotografe van Stichting Earlybirds!

Lieve Kiki en Yara, Dijana en Ronnie tot heel snel! Iedere dag zijn jullie een klein stapje dichterbij jullie thuiskomst!

Liefs Claudia de Graaf