Kiki

Dit is het verhaal van Kiki, namens haar moeder:

6 december kom ik voor controle bij mijn nieuwe gynaecoloog in Harderwijk. Waarom moest het ziekenhuis in Lelystad nou precies tijdens mijn zwangerschap sluiten? Maar alles is goed, ons meisje doet het fantastisch, ze ligt voor met de groei zoals we ook gewend waren van haar broers. Die nacht word ik wakker van vocht, en in eerste instantie poppen er vooral vraagtekens op maar val ik nog wel opnieuw in slaap. Een uur later herhaalt dit zich en gaan de alarmbellen toch rinkelen. Na contact met het ziekenhuis moet ik meteen komen. In de auto om 0400u ’s nachts met onze 3 jarige nog half slapend. Allerlei onderzoeken volgen en als laatst wordt er die morgen een echo gemaakt. Het blijkt dat er bijna geen vruchtwater meer is. Zwolle wordt gebeld en ik word later die middag met een ambulance voorzien van de eerste gift weeënremmers naar de OHC in Zwolle gebracht.

Alle informatie wordt gegeven en dat is toch wel heel erg veel. Heftig om te horen wat ons mogelijk allemaal te wachten staat. Het lukt nog om precies 2 weken vol te houden maar dan beginnen de weeën. Na een aantal uren aan kijken en wegzuchten wordt om 1200u besloten dat ik toch richting OK mag. Op 21 december om 1250u wordt Kiki geboren. Ruim 9 weken te vroeg maar in blakende gezondheid. Ze heeft geen zuurstof nodig maar ligt alleen 3 dagen aan de CPAP. Ze gaat met sprongen vooruit en mag na 10 dagen NICU naar het ziekenhuis in Harderwijk. Hier mogen we het uitzitten tot ze 36 weken is. In Harderwijk kun je als ouder gebruik maken van rooming in en het is echt zo fijn, ondanks het missen van haar grote broer, om dag en nacht bij haar te zijn. Ook hier gaat Kiki als een speer en we kunnen dan ook niet wachten tot we eindelijk naar huis mogen en compleet zullen zijn.

Door de verpleegkundigen in Harderwijk worden we geattendeerd op Stichting Earlybirds. En na wat rondsnuffelen op de site besluit ik ons aan te melden. Brigitte komt foto’s maken van ons als gezin en de foto’s zullen na deze heftige tijd van uit elkaar zijn een waardevolle herinnering zijn aan ons veerkrachtige gezin. Want dat zijn we, daar zijn we na al deze weken wel echt achter gekomen.

Liefs Kimberley