Joshua

Op zaterdag 28 mei werd ik wakker en wist vrij snel dat ik weeën had omdat ik het herkende van mijn eerste bevalling. Rond half 12 kon ik terecht in Hoorn en er werd vrij snel geconstateerd dat ik weeën en ontsluiting had en er werd een ambulance geregeld om mij naar Amsterdam te vervoeren.

Eenmaal aangekomen in het VU in Amsterdam werd ik vergezeld door Antoon (de papa van Joshua) en m’n schoonzus en probeerden we uren te sprokkelen met behulp van de weeënremmers. Dit ging enkele uren goed maar later in de avond kwamen de weeën weer met regelmaat vrij stevig terug. De gynaecoloog besloot over te gaan naar een spoedkeizersnede want de baby lag overdwars. Het ging allemaal erg snel en om 23:53 uur is Joshua succesvol gehaald na 30 wkn en 4 dgn met een gewicht van 1915 gram.

De volgende dag hoorden we dat hij in de nacht was voorzien van een tube en medicatie (surfectant) om z’n longblaasjes te openen. Ook hadden ze een flinke bloeding geconstateerd op de linkerzijde. De dagen gingen voorbij in het VU, hij deed het redelijk goed. Na 10 uur met tube mocht hij over naar de cpap welke ook rustig werd afgebouwd. Z’n infusen mocht hij ook al snel kwijt want de voeding sloeg goed aan en hij had gelukkig geen infectie. Temperatuur ging goed en de couveuse ging open en na 3 weken was hij klaar voor transport naar Alkmaar. Daar werd hij al na een dag overgezet op de flowsnor wat hij heel goed oppakte en zijn we nu al 4 wkn in Alkmaar, krijgt hij geen ondersteuning meer en is hij van de monitor af.

De bloeding heeft helaas een flink infarct veroorzaakt waarvan we nog niet weten wat hiervan de gevolgen zullen zijn. Inmiddels is hij 7 weken oud (dus 37 weken) en moet hij alleen nog de energie vinden om al z’n voedingen te drinken om naar huis te mogen, maar hij is nog teveel afhankelijk van de sonde.

We hebben geduld! Gelukkig weten we hoe het werkt aangezien Joshua z’n broer Gino ook prematuur is geboren met 26 wkn. We houden vast aan het voorbeeld van Gino die inmiddels een vrolijke dreumes is, wel met wat achterstand en gehoorschade maar echt een blij ei die positiviteit brengt in ons gezin.

Wat onze Joshua dan ook op z’n pad zal krijgen, we hopen dat hij net zo blij door het leven kan gaan als z’n grote broer en zullen hem bijstaan op ieder moment.

*************

De fotograaf:

Afgelopen vrijdag was ik in het Medisch Centrum Alkmaar voor de reportage van Joshua. Via de mail had ik al gehoord dat grote broer Gino vandaag mee zou zijn. Toen we elkaar op de gang ontmoeten hoorde ik dat Gino zijn kleine broertje Joshua nog niet eerder in het echt had ontmoet. Hij mag niet op de afdeling waar Joshua ligt komen, omdat hij nog geen waterpokken heeft gehad. Maar omdat het vandaag zo’n speciale dag is en Joshua stabiel is heeft het ziekenhuis geregeld dat er een ouderenkamer beschikbaar is op de kinderafdeling zodat Gino zijn broertje voor het eerst kan ontmoeten. Wauw, wat was dit een bijzonder moment om bij te mogen zijn!

Eerst zijn Saskia (de mama van Joshua) en ik naar de afdeling gegaan om wat foto’s te maken bij Joshua zijn wiegje en van het voeding- en verschoningsmoment. Hij heeft helaas nog niet de kracht om zijn flesje zelf leeg te drinken en halverwege kreeg Joshua de rest van zijn voeding via de sonde binnen. Daarna mocht de sonde er af en reden we met Joshua in het wiegje richting de kinderafdeling. Gino stond al met papa Antoon te wachten en toen wij met Joshua aankwamen wilde Gino meteen bij zijn broertje kijken.Hij kreeg een glimlach van oor tot oor op zijn gezichtje en wilde hem graag aanraken en aaien. Wat geweldig dat ik hier getuige van mocht zijn!

Antoon, Saskia en Gino, ik hoop dat Joshua snel helemaal zelfstandig kan drinken en dat hij snel met jullie mee naar huis mag.

Heel veel geluk gewenst met z’n viertjes!

Liefs,
Angelique