Jinthe

Door de ouders:

Op het moment van schrijven ben ik precies drie weken in het ziekenhuis. Drie weken geleden, in de nacht van donderdag op vrijdag, braken mijn vliezen. Eerst dacht ik nog dat ik mijn plas niet kon ophouden. Ik was toen 34+4 weken zwanger. “Bel het ziekenhuis nou maar.” zei Jeroen. “En dan weer voor niks komen?” antwoordde ik. Toch maar gebeld en de verloskundige zei ook dat ik mijn tas maar alvast mee moest nemen. Oh jeej. Half uurtje later, rond half vijf waren we in het ziekenhuis. Na een testje bleek inderdaad dat vruchtwater verloor. Paar uurtjes later kwam de gynaecoloog langs: “Het kan nog wel tot twee en een halve week duren. Als de baby met 37 weken nog niet geboren is dan gaan we de baby halen. Maar als de bevalling nu gaat beginnen, dan gaan we het niet meer tegen houden. Dus voor nu is het afwachten.” Zo gezegd, zo gedaan. De baby werd wel goed in de gaten gehouden: extra hartfilmpjes en echo’s zijn gemaakt.

Zaterdag 24 maart, zeven uur ‘s-ochtends: buikkrampen die elke vijf minuten terug keren. Om elf uur vond ik het echt niet grappig meer en vroeg of er iets mogelijk was qua pijnbestrijding. Na overleg met de gynaecoloog heb ik om één uur een ruggenprik gehad: Heer-lijk!!! Tot ongeveer half zeven pijn vrij geweest. De hele bevalling zal ik jullie besparen: om vier minuten voor negen was je daar: Jinthe Lilly Noa de Brouwer, 2400 gram. Zo mooi. Zo klein. Na tien minuten bij me te hebben gelegen moest ze naar de kinderafdeling. Natuurlijk ging Jeroen met haar mee. Ik kon nog even douchen en daarna mijn schone bed in. Met bed en al werd ik naar de kinderafdeling gebracht. Daar hebben we twee heerlijke uurtjes gehad voordat Jinthe de couveuse in moest. Rond vijf uur ‘s-ochtends werd ik wakker en ben ik zelf naar de neonatologie gelopen omdat ik haar miste. Drie dagen heeft ze haar eigen kamer gehad en konden wij gebruik maken van de kraamsuite. Dinsdagmiddag hebben we een kamer gekregen met een bed voor mij en de couveuse voor Jinthe. Helaas kwam die middag ook de uitslag van de bilirubine. Jinthe moest onder de blauwe lamp. Gelukkig mocht die donderdagmiddag weer weg.

De woensdag daarna, inmiddels was Jinthe al anderhalve week oud, mocht ze eindelijk uit de couveuse en naar het wiegje! Wat een mooi moment dat Claudia van Stichting Earlybirds Fotografie daar foto’s van kwam maken! Het was een heel mooi moment om haar uit de couveuse te halen, haar voor het eerst aan te kleden en in het wiegje te leggen.

Klaske.

————————

Door de Fotografe :

Op de dag dat ik de reportage kwam maken mocht Jinthe verhuizen. Na een aantal weekjes in de couveuse te hebben gelegen was het tijd om een stap naar ‘het grote’ bed te maken. Bij binnenkomst lag Jinthe heerlijk te slapen en dronken wij gezellig een kopje koffie. De zuster kwam vragen of het al bijna tijd voor haar flesje was en dat was het. Jinthe mocht afscheid nemen van haar lekkere warme nestje en in haar nieuwe bedje lagen twee kruikjes om dat nieuwe bedje een beetje op te warmen. Maar eerst mocht papa haar de fles geven en die ging er werkelijk in razend tempo in! Echt superknap gedaan.

Na nog even te hebben geknuffeld was het toch tijd om weer te gaan slapen. Samen met haar nieuw vriendjes, die gehaakt zijn door een van de geweldige haaksters bij Stichting Earlybirds, ging Jinthe lekker naar bed. Grote verbaasde ogen maar heel tevreden vertrok dit kleine meisje naar dromenland……

De grootste droom van papa en mama is natuurlijk dat zij binnenkort met z’n drietjes het ziekenhuis zullen verlaten. Want thuis staat haar eigen bedje klaar ! 😀 Kleine Jinthe groei maar goed, ik wens je al het goeds voor nu en voor de toekomst samen met je papa en mama.

Liefs Claudia de Graaf