Jayson

Een zwangerschap die zo goed begon zonder kwaaltjes veranderde rond de 19e week in een onzekere zwangerschap. Veel bloedingen gehad en vele ziekenhuis onderzoeken, ook een aantal opnames in het ziekenhuis gehad. Ondanks de onzekere tijd bleef het steeds goed gaan met de kleine man, waardoor wij toch steeds weer een beetje rust hadden. Ook was er uit voorzorg longrijping prikken gegeven voor het geval de man zich eerder ging melden.

Op woensdag 18 januari werd ik weer opnieuw opgenomen met te vroeg gebroken vliezen. De artsen zeiden dat er kans was, dat de kleine man zich zelf zou melden binnen 72uur, maar dat er ook een kans was dat hij lekker bleef zitten. Omdat de hele zwangerschap niet lekker verliep hadden we met de artsen afgesproken, dat mocht de kleine man zichzelf niet melden, ik met 35 weken op maandag 30 januari ingeleid zou worden.

Er gingen 2 dagen voorbij en voelde mezelf nog niet anders. Tot zaterdagochtend 21 januari, ik werd wakker met een beetje kramp in mijn rug, maar dacht dat ik gewoon verkeerd geslapen had. De pijn was er even en trok daarna weer weg en ik zocht er eigenlijk nog niks achter. s’Middags kwamen mijn man en de kinderen op bezoek en we waren naar het restaurant van het ziekenhuis om even een chocomel te drinken. Toen we daar eenmaal waren begon de pijn ineens heftiger te worden en vaker te komen. Ik riep naar mijn man dat we snel terug moesten naar de afdeling, want ik kreeg het gevoel dat het toch wel eens kon gaan beginnen. We gingen snel terug naar de afdeling en riepen er meteen een verpleegster bij. Ik werd na een paar minuten aan de ctg gelegd, alleen op de ctg waren er nog geen harde buiken te zien.

Mijn man ging met de kinderen naar huis om alvast de kinderen te laten eten en te douchen en oppas te regelen, voor het geval het toch ging doorzetten. Nog geen half uur nadat mijn man weg was, werden de weeën steeds heftiger en kwamen ook steeds vaker. Doordat ik te vroeg gebroken vliezen had, wordt er niet getoucheerd ivm infectiegevaar. De verpleegster zat bij me en haalde er een arts en gynaecoloog bij, want de weeën kwamen nu toch wel echt om de 1 a 2 minuten. De verpleegster heeft toen ook meteen mijn man gebeld, dat hij terug moest komen want het kon wel eens gaan beginnen. De arts was inmiddels bij me en er werd besloten om toch steriel even te gaan kijken of er al meer ontsluiting was, op dat moment kwam de gynaecoloog ook binnen en riep meteen dit wordt een ander verhaal rij haar maar meteen door naar de verloskamer.

Ik was om 16:40 op de verloskamer en daar werd er getoucheerd en zagen ze dat ik op 4 cm zat. Gelukkig waren mijn man en moeder op tijd en hielpen ze met mijn weeën opvangen door over mijn rug heen te wrijven.

Ineens ging het super snel en was onze kleine man Jayson Riley geboren om 19:22 uur met een gewicht van 1780gram. Omdat Jayson met 33weken en 5 dagen is geboren werd hij meteen goed nagekeken en in een couveuse gelegd en naar de neonatologie gebracht en ging mijn man met hem mee.

Toen de placenta eruit kwam, zagen ze allemaal witte stukken op mijn placenta en allemaal oude bloedstolsels ook zagen ze dat de navelstreng helemaal niet goed op de placenta zat en al aan het losraken was. De artsen zeiden dat we van een wonder mogen spreken dat onze kleine man er nu is en dat het allemaal goed is verlopen.

Jayson onze kleine vechter, hij doet het zo goed! Na de eerste nacht mocht hij van de beademing af en deed het helemaal zelf. We zijn super trots op onze kleine man, en zijn super opgelucht dat hij gezond is en het super goed doet!