Jamairo
Na een zwangerschap van 33 weken werd ik opeens ziek, hele erge hoofd en nekpijn, na 3 dagen opgenomen geweest te zijn in het Moeder en Kind Centrum in Harderwijk werd ik naar huis gestuurd omdat alle bloeduitslagen en CTG’S goed waren, maar de klachten namen niet af. Een dag later voelde ik je nog nauwelijks bewegen, terwijl jij normaal gesproken veel bewoog in mijn buik. Na een paar dagen maakte ik mij toch wel hele erge zorgen en heb toen de verloskundige gebeld. Ze heeft mij toen gelijk weer doorverwezen naar het Moeder en Kind Centrum. Daar werd ik gelijk aan het CTG gelegt en het werd al snel duidelijk dat je het niet meer fijn had in mijn buik.
‘s Middags ging het alweer iets beter. Maar ‘s avonds liet je toch weer wat dipjes zien… De artsen besloten toen om mij “longrijpingsmedicatie” via het infuus toe te dienen, om jou alvast voor te bereiden, omdat ze toch wel erg bezorgd waren en er een grote kans was om je spoedig te halen. Ik heb de rest van de avond en nacht aan het CTG gelegen. Ik mocht 2x 2 uur van het CTG af omdat het toch redelijk bleek te gaan.
‘s Ochtends vroeg werd ik weer aan het CTG gelegt en toen werd al snel duidelijk dat het toch niet goed ging. Met spoed werd ik naar de O.K gebracht, en daar werd je rond 09:13 gehaald op maandag 28-08-2017. Je was spierwit en erg slap, het bleek dat je een HB van 1.1 had. (Uit onderzoek is gebleken dat er bloed van jou in mama’s bloed terecht is gekomen.)
De artsen zijn druk bezig geweest met jou om je zo stabiel mogelijk te krijgen om overgeplaatst te kunnen worden naar de Nicu in het Isala Ziekenhuis in Zwolle. Daar heb je een week gelegen, van maandag tot maandag. Gelukkig mocht ik met je mee naar Zwolle, ik heb 5 dagen op de kraamafdeling gelegen om zo toch een beetje dicht bij jou te zijn. De eerste 24 uur waren slopend en ik heb ook de hele nacht niet geslapen, s’ochtends kreeg ik van de zuster te horen dat je een stabiele nacht hebt gehad. Na een aantal bloedtransfusies werd je alweer wat rozer, en het ging iedere dag steeds wat beter met je…
Na een paar dagen kreeg je een MRI en daaruit bleek dat je toch enige tijd tijdens de zwangerschap zuurstof tekort hebt gehad (ten gevolgen van je bloedverlies) en wat beschadiging aan je hersentjes hebt opgelopen. Hoe dit in de toekomst gaat uitpakken weten we niet. Na 5 dagen ging ik met ontslag en besloot om naar het Ronald McDonald huis te gaan, omdat ik je niet alleen wilde laten, want we wonen zelf in Harderwijk.
Gelukkig kregen we al snel te horen dat je op maandag 4 september mee mocht naar Harderwijk naar het Moeder en Kind Centrum. Wat een mooie afdeling, je had hier je eigen suite en papa en mama mochten hier zelfs dag en nacht bij jou blijven, we kozen ervoor dat ik bij jou bleef slapen, zodat papa voor je grote broer kon zorgen. Daar heb je nog 3 weken gelegen, en ook hier deed je erg goed je best, vanuit de couveuse in een warmte bedje, daarna van de monitor af, en je dronk je flesjes ook steeds beter zelf en als laatste mocht je sonde eruit.
Op donderdag 21-09-2017 kregen we te horen dat je de volgende dag mee naar huis mocht, wat een goed nieuws was dat. Nu zijn we alweer een week thuis en je doet het super. Wat een ontzettend vechtertje ben je, zo klein als je bent…
Papa en Mama en je grote Broer zijn heel erg trots op jou !!!
******************
De fotograaf:
Op 20 september mocht ik naar Harderwijk om Jamairo en zijn familie te ontmoeten en te fotograferen.
Op een woensdagmiddag zodat zijn grote broer er ook gezellig bij kon zijn.
Op een woensdagmiddag zodat zijn grote broer er ook gezellig bij kon zijn.
Op 28 augustus werd Jamairo met 33 weken geboren. Na een spoedbevalling blijkt hij een HB van 1,1 te hebben en moet met spoed naar het ziekenhuis in Zwolle. Hier ligt hij 1 week op de NICU, een hele spannende tijd voor zijn familie. Gelukkig gaat het al snel beter met hem en mag hij weer terug naar Harderwijk.
Heel fijn natuurlijk en ook weer lekker dicht bij huis, want zijn familie woont bijna om de hoek bij het ziekenhuis.
Op de dag van mijn bezoek is zijn sonde eruit gegaan, dus dat is goed nieuws.
Op de dag van mijn bezoek is zijn sonde eruit gegaan, dus dat is goed nieuws.
Ik mag even mee kijken met de familie van Jamairo, wat ik heel bijzonder vind. Hij gaat heerlijk in het badje en hij krijgt zijn flesje. Zijn grote broer helpt graag mee. De vrijdag na mijn bezoek mag hij al naar huis, wat fijn om te horen!
Ik wens deze mooie familie veel geluk samen!
Jeetje wat een heftig verhaal. Weet precies wat jullie doorgemaakt hebben onze zoon zelfde manier ter wereld gebracht. Ennuiteindelijk ook die reden zijn bloed terug gestroomd naar mij.
Alleen was ik niet ziek maar door minder leven te voelen van ongeveer twee dagen en een slechte ctg direct gehaald.
Ook allemaal erg heftig….
Die van ons is net twee geworden en doet het heel goed. Hij is wel doof maar hij red zich prima.
Heel veel sterkte met jullie kerel.