Inés

Mama Inés: Aangezien ik naar Dubai was verhuisd werd de zwangerschap in veel mindere mate opgevolgd dan in Nederland het geval zou zijn. Omdat ik toch zekerheid wilde hebben ben ik rond 20 weken naar Nederland gevlogen voor een echo. Hier werd duidelijk dat Inés of nog geen 20 weken was of een kleine groeiachterstand had. Na verschillende bezoeken in het ziekenhuis van Geleen en Maastricht werd vastgesteld dat waarschijnlijk sprake zou zijn van beide. Gezegd werd dat ik met een gerust hart kon terugkeren naar Dubai. Wel werd aangeraden om toch een ziekenhuis daar te vragen een groei-echo te doen om te kijken of ze groter zou zijn geworden. Tijdens de echo werd er ineens een tumor gevonden op de placenta. In Dubai werd door de betreffende artsen meteen gezegd dat zij dit niet behandelden en het beste zou zijn om diezelfde dag nog een abortus te laten plegen! Uiteraard was ik het hier niet mee eens. Na contact te hebben opgenomen met het ziekenhuis in Geleen en Maastricht vloog ik diezelfde nacht nog terug naar Nederland. De ochtend dat ik aankwam kon ik direct op controle.

Hier werd inderdaad ook vastgesteld dat het om een zeldzame tumor ging. Vanaf dat moment ging ik 2 tot 3 keer per week op controle in het ziekenhuis. Gekeken werd of Inés nog wel kon groeien, geen bloedarmoede zou ontwikkelen en of haar vergrote hartje het extra werk nog wel aankon. Tijdens een controle in week 27 werd gezien dat ik al 2 cm ontsluiting had. Direct werd ik opgenomen in het ziekenhuis, kreeg ik weeënremmers en longrijping. Gelukkig sloegen deze aan.

Helaas kreeg Inés 2 weken later toch bloedarmoede en werd ik met de ambulance naar het LUMC gebracht voor een bloedtransfusie via de navelstreng. Helaas zou ik vanwege het weekend tot maandag in Leiden moeten blijven. Dit ging niet door. Inés besloot om die zondagmiddag met 29 weken en 6 dagen geboren te worden in het verre noorden. Ze deed het na wat ademhalingsmoeilijkheden erg goed en mocht 10 dagen later al overgeplaatst worden naar de NICU in Maastricht.

Toen ze 34 weken oud was kwam Milou fotos maken. Graag wil ik haar bedanken voor de leuke foto’s en voor haar snelle beschikbaarheid!

——–

Fotografe Milou: Vanuit Earlybirds kreeg ik deze aanmelding doorgestuurd waarna ik meteen een mailtje naar de ouders van Inés heb gestuurd. De papa van Inés zou enkele dagen later een weekje naar Nederland komen vanuit Dubai om zijn dochtertje te komen bezoeken. Voor mij een mooi moment om ook in die tijd de foto’s van Inés en haar ouders te maken.

Een paar dagen na het mail contact met de moeder van Inés ging ik s’avonds na mijn werk naar het AZM Maastricht. Mezelf in veiligheidskleding gehesen, 3 maal mijn handen grondig gewassen was ik er klaar voor om mooie foto’s te maken bij de NICU afdeling van Inés. Het was voor de ouders een redelijk chaotische tijd en deze doen wij graag verzachten door een mooie reportage voor de ouders te maken. Voor mij een van de lastigste reportages tot nu toe! Zo klein en kwetsbaar op z’n grote afdeling had ik ze nog niet eerder gezien. Bij het weglopen van zo’n reportage gaat er dan heel veel door je heen maar het is een heel fijn gevoel om de ouders z’n mooie herinnering te geven van deze chaotische tijd en om daarna te horen dat Inés inmiddels thuis is is natuurlijk helemaal super!

Veel geluk samen 🙂