Fleur

Wat een verrassing was dat! Toen we ons hadden aangemeld voor de Earlybirds fotoshoot, kregen we dezelfde dag nog Vera aan de lijn. Vera kenden we al van de Wereld Prematurendag. Toen heeft ze een mini shoot gedaan van Fleur. Fleur lag destijds nog op de NICU (intensive care), was 1 maand oud en net de één kilo grens gepasseerd. Nu kwam Vera naar ons voor een langere reportage. Deze shoot vond plaats een paar weken voor Fleur naar huis mocht, terwijl ze al op de medium care lag en ruim 2x zo zwaar was. Een groot verschil met de eerste keer, ook omdat Fleur nu in een wiegje lag en we haar in bad konden doen.

Het was weer erg fijn met Vera. We hebben eerst even bijgepraat en daarna begonnen we met de foto’s. Allemaal heel relaxed, op ons gemakje. Wij deden ons ding en Vera maakte daar foto’s van. Gewoon zoals het was. Dat is het mooie van Earlybirds: de kindjes en ouders worden zo gefotografeerd zoals het is, dus niet geposeerd of het mooier maken dan het is. Wel liefdevol en intiem. Dat geeft een mooie herinnering aan deze pittige tijd.

Want dat is het: pittig! Fleur werd met 26,5 week geboren. Samen met haar tweelingzus Sophie. Veel te vroeg, mede omdat ze in hun ontwikkeling nog niet op 26 weken zaten. De eerste dagen kregen ze alle hulp die de intensive care kon bieden en nóg was het kritiek. Helaas heeft Sophie het niet gered. Zij overleed na een week als gevolg van een grote hersenbloeding. Fleur had het zwaar, maar bleek een pittige dame te zijn. Heel langzaamaan ging ze vooruit.

Ook toen het iets beter ging, bleven de dagen spannend. Er ligt altijd een infectie, terugval of mogelijke ziekte op de loer. Elke dag als je de afdeling op komt, is het spannend om te horen hoe jouw kindje het doet. En ’s avonds weer, als je voor het slapen gaan nog even belt. Je kunt je niet eens voorstellen hoe het is een ‘normale’ kraamperiode te hebben en je durft bijna niet te hopen dat jouw kindje ooit mee naar huis mag. Je leert ziekenhuisjargon als brady’s, dalingen, ROP; leert monitors lezen; en praat mee over medische beslissingen: allemaal dingen die je als ouder nooit wilt doen, maar wel doet omdat het om jouw kindje gaat.

De eerste keer waren de foto’s al erg mooi, maar deze keer werden onze verwachtingen overtroffen! Wat een prachtige beelden van Fleur en ons drieën. Vera, ontzettend bedankt voor jouw mooie werk. En Stichting Earlybirds: wat fijn dat jullie er zijn!

—————

Van de fotografe:

Tijdens de Wereld Prematurendag had ik dit lieve gezin al eens voor mijn lens. Ze waren op dat moment net een maand ouders van een piepkleine dame. Ik mocht een verschoonmomentje voor hun vastleggen op een donker plekje op de NICU in het WKZ, Utrecht. 2 weken later kreeg ik via de mail een super lief mailtje met een bedankje.

2 maanden later kreeg ik een aanmelding binnen, waarvan ik de namen al direct herkende. Dit piepkleine dametje was inmiddels al een stuk groter en had al een verhuizing naar het St. Antonius in Nieuwegein achter de rug. Wat leuk om dit gezin weer te mogen vastleggen, maar dit keer voor een uitgebreide reportage. Het was een fijne, ontspannen reportage waarbij Fleur een heerlijk badje kreeg en daarna lekker bij mama mocht drinken.

Wat fijn om dit prachtige gezin nog eens voor mijn lens te hebben gehad, na zo’n intense periode van zorg, onzekerheid en verlies. En dat het ook nog eens zo goed met hun gaat.