Eviënne

Met nog net geen 31 weken in de buik en 1205 gram was Eviënne er onverwacht vroeg bij. Om 14.56 werd de auto geparkeerd in de parkeergarage van het Jeroen Bosch Ziekenhuis, om 15.56 werd ze middels een spoedkeizersnede geboren. Die dag zijn we beiden nog overgeplaatst naar het Maxima Medisch centrum in Veldhoven, waar Eviënne nog anderhalve week op de NICU in de couveuse lag.

Ze deed het gelijk al erg goed en na een paar dagen werd de CPAP alweer verwijderd en had ze alleen nog maar stickers op haar lijfje voor de monitor en kreeg ze voeding via een sonde. Met mijzelf ging het iets minder goed, omdat er bij mij het HELLP syndroom werd geconstateerd. Al die tijd kon papa gelukkig ook in het ziekenhuis blijven slapen, om voor zijn beide dames te zorgen. Na anderhalve week waren we gelukkig genoeg opgeknapt en aangesterkt om terug te gaan naar het Jeroen Bosch Ziekenhuis om verder te groeien en elkaar te leren kennen. Eviënne werd door alle verpleegkundigen een pittig en alert meisje genoemd. Als ze iets niet leuk vind laat ze dat goed merken, maar als het voorbij is laat ze zich ook weer makkelijk troosten. Beweeglijk als ze was, moest de maagsonde regelmatig opnieuw vastgemaakt worden, op het einde zelfs meerdere keren per dag. Het was duidelijk, ze wilde geen sondevoeding meer, ze wilde zelf drinken!
Na 6 weken ziekenhuis was het uiteindelijk zover, we mochten naar huis! Thuis is het nog wel even een ritme vinden, maar nu kunnen we pas echt van elkaar gaan genieten!

We zijn erg blij met de prachtige foto’s die Hiske namens Earlybirds met veel geduld en liefde heeft gemaakt. Een mooie herinnering aan een heftige maar bijzondere tijd in het ziekenhuis.

Fotograaf:

Wat een schatje lag daar in het bedje! Ik kreeg voordat ik ging nog een kleine waarschuwing dat ze een eigen willetje heeft maar die had ze de nacht ervoor al verbruikt. Maar bij een eigen willetje hoort natuurlijk ook lekker blijven slapen als jij dat wil…en dat deed ze. Heel soms opende ze haar oogjes maar vond de camera niet interessant genoeg. We hebben met z’n drietjes naar dit kleine wondertje gekeken waarna ze even bij haar moeder op de borst heeft gelegen. Daarna was het tijd voor de voeding. Ik zag bij Bartjan dat hij al veel voor de kleine had gezorgd omdat Rianne ziek was geweest. Meer dan bij andere vaders zag ik dat hij beslissingen nam en met zekerheid handelde. Volgens mij zijn zijn meiden in goede handen bij hem. 🙂 Woensdag reed ik nog langs het ziekehuis en vroeg mij af of Eviënne er nog zou liggen. Niet dus, ik kreeg het bericht dat ze thuis is! Als fotograaf voor Earlybirds is de ontmoeting altijd maar kort, maar vergeten doe ik deze baby’s niet, dus heel fijn om te horen dat ze naar huis is. Ik wens jullie heel veel geluk samen!

Bedankt,

Hiske