Eva

Van de moeder:

Net als mijn vorige zwangerschap, verliep deze zwangerschap probleemloos. Omdat mijn eerste dochter geboren werd bij 33+2, nadat bij 32+6 mijn vliezen waren gebroken, stond ik nu wel extra onder controle. Daarnaast kreeg ik vanaf wk16 wekelijks hormooninjecties om de bevalling uit te stellen. Ook al wist ik dat ik statistisch een grotere kans op een 2e vroeggeboorte had, toch had ik er vertrouwen in.

Bij 30wkn had ik een groei-echo. Standaard, vanwege mijn overgewicht. Daar vielen we voor het eerst van onze roze wolk. Eva bleek een eierstok-cyste te hebben van toen 4x4cm. Onschuldig volgens de gynaecoloog, maar toch… Dit wil je niet voor je kindje. Bij 33+3 zou er een extra echo komen om het op te volgen. De cyste bleek toen gegroeid, maar Ik was meer bezig met de opluchting van het nog steeds zwanger zijn bij die termijn.

Ik voelde me prima toen mijn zwangerschapsverlof begon. Daar was ik vorige keer niet aan toegekomen. Ik zou eens heerlijk gaan genieten van de nesteldrang! Bij 34+3 bracht ik de oudste naar school, op de fiets. Ik voelde me prima, maar toen ik ‘s avonds wat slijmverlies had belde ik toch het ziekenhuis. Ik mocht op controle komen en het vocht werd onder de microscoop bekeken. Niet veel later kwam het slechte nieuws… Er zat vruchtwater bij. Shit. Daar gaan we weer…

Ik moest blijven en mijn man kwam ook naar het ziekenhuis. Omdat er verder nog niets aan de hand was, gingen we gewoon slapen. ‘s-Nachts verloor ik een hele plons vruchtwater en kreeg ik wat harde buiken. Om 6.30 uur belde ik de verpleging dat die pijnlijk werden. Om 7.15 uur waren we op de verloskamer en om 9.11 uur werd Eva geboren. Razendsnel!

Helaas bleek al snel dat Eva moeite had met ademhalen. De CPAP werd aangesloten en ik mocht haar nog even zien voordat ze haar meenamen voor de sondevoeding, infuusje etc. Wat een naar gezicht, die CPAP. We waren in het Meander, maar wisten dat ze cyste daar niet behandeld kon worden. Een echo van Eva’s buik wees uit dat de cyste gegroeid was tot 7x6cm en omdat haar ademhaling niet verbeterde, moest ze op dag 3 naar het WKZ in Utrecht. Je 3dgn oude babytje zien vertrekken, met al die toeters en bellen, en zelf niet mee kunnen was heel heftig. Gelukkig bracht een lieve vriendin ons achter haar aan. In het WKZ ging het snel. Diezelfde avond werd de cyste gedraineerd middels een naald in haar buik en meteen knapte haar ademhaling op. Diezelfde nacht kon de CPAP eraf, de dag erna werd begonnen voeding op te bouwen. Na 4dgn WKZ kwam het volgende transport al: terug naar Amersfoort.
Daar sterkte ze verder aan.

Toen Nancy Grotenhuis, die we nog kennen van ons vorige prematuurtje, bij ons kwam voor de fotoshoot stond slechts het leren drinken ons nog in de weg. Op 21-12-2018 was het zover! Eva dronk alles zelf en mocht lekker mee naar huis. Ze ging naar huis met flesjes gekolfde moedermelk, thuis oefenden we verder met aanleggen. Op de dag dat ze een maand oud is, de dag dat ik 39wkn zwanger zou zijn, flikt ze het. Eva drinkt nu alles uit de borst. Wij zijn trots op haar! En haar grote zus? Die is stapelverliefd!