Davey & Mylan

Van de ouders: 

Bij de eerste controle kregen we te horen dat we in verwachting waren van een tweeling. Iets wat we niet verwacht hadden, maar zo bijzonder vonden dat er gewoon twee wondertjes in mama haar buik aan het groeien waren! Na een vlekkeloze zwangerschap, met wel veel controles van wegen de groeiachterstand van de kleintjes, werd mama bij 32 weken midden in de nacht wakker met kramp in haar buik. In het Reinier de Graaf Gasthuis Delft (waar we vanaf het begin voor controle liepen) constateerde de gynaecoloog dat het om weeën ging. Mama werd direct opgenomen om weeremmers toe te dienen. Ook werden er longrijpingsprikjes toegediend die 48 uur moesten inwerken. Deze twee dagen waren dus ontzettend spannend en was het hopen dat de weeremmers hun werk deden. Gelukkig was dit het geval en kon mama naar 4 dagen weer terug naar huis met de mededeling om enkel nog op bed te liggen. Na een week gingen we weer op controle en bleek de doorstroming van de placenta van één van de kinderen (later Mylan) niet goed te zijn. De controle werd dus weer een opname in Delft. Na 3 dagen bleek één van de vruchtwaterzakken een scheurtje te hebben en kon de bevalling spoedig beginnen. Helaas was er op dat moment geen plek in Delft op de neonatologie afdeling en moest mama overgeplaatst worden naar het HMC Westeinde in Den Haag.

Een dag na de overplaatsing brak met 34 weken één van de vliezen en kwamen de weeën meteen op gang. We wisten de geslachten van onze kleintjes nog niet en dat maakte de bevalling dus extra bijzonder. Na een lange maar gelukkig natuurlijk bevalling kwam ons eerste zoontje Davey gezond ter wereld. Niet veel later kwam ook broertje Mylan ter wereld. Mylan had een stuitligging en kreeg tijdens de bevalling vruchtwater binnen. Hierdoor moest hij geholpen worden met de ademhaling. Gelukkig duurde het niet lang voordat hij van de beademing af mocht.

Onze premature tweeling is met 1810 gram en 1685 gram geboren. Gedurende de eerste twee weken zijn er een hoop complicaties langsgekomen die hierbij kunnen voorkomen en hebben we een hoop meegemaakt. Zoals de couveuse zorg, het liggen aan de monitor, sondevoeding, het geelzien, koorts, infectie, ontstoken wond, ademstilstand, infusen die sneuvelde en soms na 1 dag alweer vervangen moesten worden, schedel infusen, een hersen scan en nu nog antibiotica tegen een hardnekkige bacterie bij Mylan. Gedurende deze tijd kwam Jody via Stichting EarlyBirds langs om foto’s te maken. Een mooi moment om even niet te hoeven denken aan alles wat er op dat moment speelde. Fijn dat we een aandenken hebben aan deze spannende en onzekere tijd.

Inmiddels gaat het steeds beter met onze twee kleintjes. Ze liggen nu beide in een wiegje, zijn flink gegroeid en drinken al grotendeels zelfstandig. We hopen straks na de antibioticakuur, 6 weken na de geboorte, met z’n viertjes naar huis te mogen!

Van de fotograaf:

Toen de jongens Davey & Mylan 10 dagen oud waren, mocht ik namens de stichting bij ze langs in het HMC Westeinde ziekenhuis in Den Haag. Ze zijn met 34 weken geboren, maar wat zijn ze sterk!

Ik kwam de kamer binnen en zag ze al samen in een bedje liggen. Davey was bij Mylan neergelegd om weer even, net als in de buik, samen te zijn. Met Davey gaat het iets beter dan met Mylan; hij kan zichzelf redelijk goed warm houden en is van de monitor af. Mylan heeft wat tegenslagen gehad door de ontstekingen van het infuus prikken, maar hij doet het heel goed! Papa en mama zorgen goed voor hem en met zijn broer naast zijn zijde kan het niet anders dan dat het vanaf nu alleen maar beter gaat.

Tijdens het maken van de foto’s kwam de verpleging helpen met het verschonen en de sondevoeding, maar werden de jongens ook even uit hun bedje gehaald om heerlijk met papa en mama te knuffelen. Het was weer tijd voor huid-op-huid contact oftewel per dag drie uur buidelen.

Zo heb ik ze ook achter gelaten toen ik na een uurtje weer wegging; lekker warm tegen papa en mama aan. De fijnste manier om te groeien.

Lieve Davey & Mylan, wordt maar snel groter (maar niet te snel)!