Daelynn

Een heel mooi klein meisje, met prachtige donkere haartjes ontmoette ik 29 december in het Martini ziekenhuis in Groningen.

Papa vertelde over de dag dat de vliezen braken. ‘..dat je kindje een week te vroeg komt, is te overzien. Toen ze met 33 weken zei dat haar vliezen waren gebroken, riep ik nog “grapje zeker”…Niets was minder waar.

Tijdens de reportage was Daelynn twee weekjes jong. Een heel dapper meisje met heldere kijkers die zich heel bewust was van mijn aanwezigheid. Ze hield mij goed in de gaten. Als een klein modelletje liet ze zich na haar badje door papa aankleden en knuffelen. Doordat mama en Daelynn op ‘rooming in’ lagen, hadden we heerlijk de ruimte om leuke gezinsfoto’s te maken.

Mijn oud en nieuw kon niet meer stuk, toen ik op oudejaarsavond van mama een appje kreeg met de mededeling dat ze hun prachtige meisje mee naar huis mochten nemen! Zij waren er klaar voor!

Heel veel geluk met jullie drietjes!

Liefs, Rolinka

**************

Het verhaal van mama Joyce:

Op zaterdag 12 december stonden we ‘s ochtends op toen we ontdekten dat mijn vliezen gebroken waren. Dit was absoluut veel te vroeg. Ik was pas 33 + 2 dagen zwanger. We hebben meteen de verloskundige gebeld die ons doorstuurde naar het ziekenhuis. Daar aangekomen werd ik opgenomen. Ik kreeg zaterdag en zondag een spuitje om de longrijping te versnellen en verder moest ik bedrust houden. Maandag 14 december voelde ik me goed. Maar toen ik in de ochtend tijdens de standaardcontrole aan de ctg moest om het hartje te beluisteren van onze dochter, kwam de gyneacoloog aan mijn bed met de mededeling dat ze verre van tevreden waren. Als haar hartslag niet verbeterde dan gingen ze haar vandaag nog halen. ‘s Avonds kreeg ik opeens hevige buikkrampen wat geen weeën waren maar we zagen wel op de ctg dat haar hartslag in volle vaart daalde.

Onmiddellijk belden we de verpleging die gelukkig snel handelden. Voor we het wisten lag ik in de OK waar ik nog snel een ruggenprik kreeg waarna direct werd begonnen aan de operatie. Een ogenblik later hield de gyneacoloog een prachtig mooi meisje boven het blauwe doek.

Daelynn deed het buiten mijn buik gelukkig meteen goed, maar omdat ze te vroeg was moest ze in de couveuse. Ze kreeg een sonde en een infuusje en werd aan de monitor gelegd. Na een korte periode in de couveuse mocht ze in een ledikant en kon haar infuus uit omdat haar glucose inmiddels ook stabiel was. Toen ze van de monitor af mocht, mocht ze ook bij mij op de kamer slapen. Ze had nu enkel haar sonde nog omdat ze niet sterk genoeg was om alle voedingen zelf te drinken. Op 29 december kwam Rolinka om een fotoshoot te houden met ons. Op dat moment leek het dat we ook nog oud en nieuw in het ziekenhuis zouden vieren tot ze opeens de volgende dag voor elke voeding wakker was en ook nog eens alles uit een flesje dronk. Toen de kinderarts op 31 december aan ons vroeg of we het aan durfden om met ons drietjes naar huis te gaan wisten we het wel, wij waren er klaar voor!

Inmiddels zijn wij anderhalve week thuis en groeit Daelynn als kool. We hebben ook al de foto’s van de shoot mogen ontvangen. We zijn ontzettend blij met het resultaat. Bedankt Rolinka en stichting Earlybirds!

Liefs Rens, Joyce & Daelynn