Daan
Van de ouders
Van een heerlijke en zorgeloze zwangerschap naar een opname op de OCCU van het Sophia kinderziekenhuis…
Dat een zwangerschap of bevalling bijna nooit gaat volgens je verwachtingen hebben mijn man en ik de laatste weken van dichtbij ervaren. Bij het terugzien van de foto’s van mijn babyshower viel ons op dat ik meer vocht vasthield in mijn gezicht en enkels, zeker in vergelijking met foto’ s van een week eerder. De volgende dag toch maar even een extra bloeddruk controle gevraagd bij mijn verloskundige. Toen bleek dat deze, zoals ik al vreesde, te hoog was, ben ik direct doorverwezen naar het ziekenhuis voor een ECG.
Gelukkig ging alles goed met de baby. Met medicatie hebben we geprobeerd de bloeddruk naar beneden en onder controle te krijgen. Ik was tenslotte nog maar 31 weken zwanger en het was zeker niet de bedoeling dat ik op korte termijn zou moeten bevallen. De medicatie leek even te werken.
Een week later mocht ik een bloeddrukmeter voor thuis op gaan halen in het EMC. Wat een korte afspraak zou worden, eindigde in een opname op de OCCU van het Sophia kinderziekenhuis. Mijn bloeddruk was extreem hoog (180/130) en had zich in een paar dagen ontwikkeld tot een zwangerschapsvergiftiging.
Ik was op dat moment precies 32 weken zwanger, en het enige dat mijn man en ik konden denken, was: als onze kleine man nog maar even kan blijven zitten. Al vrij snel werd duidelijk dat dit niet haalbaar zou zijn, zowel niet voor mijn gezondheid als die van de kleine. We verhuisden met 32 weken en 4 dagen naar het Amphia ziekenhuis in Breda. De volgende dag werd besloten de bevalling op te gaan wekken en een dag later was het al zover.
Daar was hij: onze knappe, lieve en onwijs sterke Daan. Geboren op Eerste Kerstdag met 32 weken en 6 dagen. Wat een heerlijk en dapper mannetje is hij. Zo onzeker als de laatste week van de zwangerschap verliep, zo niet normaal trots zijn wij op onze krachtpatser. Al binnen een week had hij zijn couveuse ingeruild voor een warmtebed zonder flow en infuus. En inmiddels ligt hij met zijn 35 weken in een gewoon bedje en oefent hij iedere dag met drinken uit de fles en aan de borst.
Onze start als gezinnetje van 3 in het ziekenhuis is niet zoals we het voor ogen hadden, maar wat zijn we de verpleegkundigen in het Amphia dankbaar voor de goede en warme zorg die ze ons geven. En hoe bijzonder is het om zijn start hier, en alle verzorging die hier bij hoort, terug te zien op de prachtige foto’s die Mirjam namens Stichting Earlybirds heeft gemaakt. Dit is voor ons een enorm waardevolle reportage die de eerste weken van onze zoon heel mooi laat zien. Wij raden dit alle ouders van een prematuur geboren baby aan!
Van de fotograaf
Op zaterdagochtend 11 januari stapte ik het Amphia Ziekenhuis binnen, op de voor mij inmiddels bekende afdeling. Daar ontmoette ik de kleine Daan, die vredig op de borst van zijn vader lag te slapen.
Toen het tijd was om wakker te worden, mocht Daan voor de tweede keer in bad. Wat genoot hij daarvan! Zijn heldere oogjes keken prachtig naar de camera, alsof hij al wist hoe bijzonder dit moment was. Na het badderen was uit het flesje drinken nog iets te veel gevraagd, maar bij mama liggen was ook fijn.
Lieve Daan, ik wens jou samen met je papa en mama een leven vol liefde en geluk! Hopelijk mogen jullie snel samen naar huis om in alle rust van elkaar te genieten.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!