Cinar

Met 26 weken waren de vliezen van moeder Funda al gebroken en ze kwam in de Isala kliniek te Zwolle te liggen. Toen Cinar ongeveer 29 weken was, drie weken later, begon zijn komst zich aan te kondigen.

Verhaal van moeder Funda:

“Het was donderdag 9 augustus dat ik rugpijn kreeg. Die ochtend kwamen de artsen langs om te vragen hoe het ging met mij. Ik gaf aan dat ik rugpijn had maar aan de ene kant dacht ik dat het misschien toch wel de rug weeën waren.. maar volgens de arts zag ik er niet uit dat ik ging bevallen, dus kreeg een warme kruik die dag en 2 paracetamols.

Die nacht had ik slecht geslapen en meldde ik weer dat ik nog steeds rugpijn had….. en weer dezelfde dingen warme kruik en weer 2 paracetamols.. Ik dacht loop maar lekker naar buiten om even te roken (wat ik al niet goed deed) en de pijn werd ondertussen meer. Ik heb dus niet meer naar buiten kunnen gaan omdat de weeën erger werden en ik stuurde mijn zusje een appje en vertelde wat er aan de hand was. Zij zei dat ik gauw maar weer naar boven moest en dat ik dit aan de verpleging ging vertellen. Het duurde echter 45 min. totdat ik boven was op mijn kamer. Ik drukte gelijk op de bel in mijn kamer en de weeën werden maar heftiger en begon ze weg te puffen. De verpleging kwam aan en vroeg wat er aan de hand was. Ik zei dat ik weeën had en ze legde me al gelijk aan de CTG, waar al gelijk bleek dat ik heftige weeën had.

Gelijk naar de verloskamer gebracht en er werd gecontroleerd of ik ontsluiting had en ja hoor 1.5 cm ontsluiting. Gelijk mijn man gebeld en die moest nog vanuit Almelo naar Zwolle rijden en mijn zusjes geappt dat ze konden komen omdat ik die dag op 10 augustus kan bevallen en ook stuurden ze mij een appje terug met foto van dat ze er aan kwamen vanuit Almelo. Lief natuurlijk. Uiteindelijk was het 16:00 uur dat ze er waren mijn partner en 4 zusjes. En jah had zoveel pijn door de rug weeën dat ik heb gesmeekt dat ik een keizersnee wil en dat ik de pijn niet kon verdragen en dat ik moe was. Maar dat mocht niet omdat het niet nodig was want de baby deed het goed. Toen gevraagd of ik een ruggenprik mocht en ja dat mocht maar dat duurde zolang tot dat ze kwamen ivm de drukte in het ziekenhuis. En even later werd er weer gecontroleerd hoever de ontsluiting was: ja 3 cm. en iets voor half 7 had ik al volledig ontsluiting en kon gaan persen. Ons mannetje had een goede start na de geboorte, maar moest al gauw de couveuse in en werd weggebracht naar de NICU en daar lag ons pracht zoontje aan al die toeters en bellen.. Eigenlijk ging het allemaal zo snel goed gelukkig maar dat hij na 1 week al naar Enschede mocht waar hij al weer 2 weken heeft gelegen. Ook daar ging alles goed en uiteindelijk mocht hij op 30 augustus naar Almelo (zgt). Lekker dichtbij huis wat een fijn gevoel.

Ook hier ging alles zo snel dat hij z’n eerste badje kon doen na 3 weken.. En zo ging alles het rijtje af, aan de borst gelegd ging goed.. Hij bleef goed op temperatuur waarna hij al na 3 dagen uit de couveuse mocht en daar lag hij dan in de wieg.. zo mooi om te zien en zo blij dat alles goed ging, behalve de dipjes die hij kreeg.. Twee weken later dat hij in Almelo lag heeft hij ook zoveel dipjes gehad waar wij niet op wachtten. Op een zaterdag ochtend was hij huilerig en we kregen hem niet stil troosten hielp niet. Die dipjes werden die dag erger en erger. Ik was er zo moe van na zo’n lange tijd en die middag wilden ik en mijn partner naar huis om even lekker en gezellig te eten met mijn andere 2 boys van 11 en 15 jaar. Gauw maar iets besteld bij de visboer en wou nog gauw even boodschappen doen. Ik stond nog niet in de supermarkt en werd al gebeld door de neonatalogie dat we samen gauw moesten komen omdat Cinar te veel dipjes had gehad en dat ze hem wakker moesten schudden.. Wat een schrik! Zo snel mogelijk naar huis en pyjama’s ingepakt voor mijn man en voor mezelf en al gauw waren we weer in het ziekenhuis. Daar aangekomen waren de artsen en verpleegkundigen al bezig met hem: Hij moest weer aan de low flow en werd geprikt om te kijken of hij infecties had opgelopen. Gelukkig was dat niet zo. Na 3 dagen was hij al weer van de low flow af. Gelukkig maar. Daarna ging het beter en beter met hem, hij mocht van de monitor af. Een dag later trok hij zelf weer zijn sonde eruit en begon gelijk daarna al goed te drinken uit de fles. Wat waren wij blij, ..geen toeters en bellen meer die aan hem vast zaten. Wat een fijn gevoel en uiteindelijk mochten we op 26 augustus naar huis, waar wij al die tijd zolang op hebben gewacht.”