Boaz
Op 12 maart 2017 mocht ik Boaz en zijn ouders Anneke en Evert fotograferen in het Sophia kinderziekenhuis. Boaz is een prachtig mannetje die geboren is op 2 maart met een termijn van 33 weken.
Bij een bezoek aan de verloskundige bleek dat Boaz een hartslag had van 260. Waardoor hij onverwachts gehaald moest worden. De artsen gaven Boaz maar een kleine overlevingskans, maar hij bleek een vechter, en wordt iedere dag een stukje sterker.
Tijdens de reportage mocht er gebuideld worden bij Anneke. Dit was de eerste keer dat Evert bij het buidelen was. Het was duidelijk zichtbaar dat iedereen er enorm van genoot. Boaz lag heerlijk te slapen bij zijn mama, en Anneke en Evert zijn duidelijk enorm trots op hun zoon.
Lieve Boaz, groei maar snel groter, zodat je lekker met je papa, mama en je grote broer Hugo mee naar huis mag. Anneke en Evert, ik vond het erg fijn om jullie reportage te mogen verzorgen. Ik wens jullie een prachtige toekomst toe samen met Hugo en Boaz.
————————–
Van de mama van Boaz:
Lieve Boaz,
Op 2 maart 2017, precies 33 weken oud, werd je geboren middels een spoedkeizersnee in het Sophia Kinderziekenhuis te Rotterdam. Mama twijfelde al een tijdje over jouw gezondheid, door het minder voelen van leven. Alle controles en extra controles waren echter steeds goed. Tot bij 33 weken, op een standaard controle, je hartslag veel te hoog was. Je hartje moest zó hard werken, maar kon het niet goed meer aan waardoor er overal vocht ontstond. In je lever, longen, nieren ect.
Papa en Mama werden doorgestuurd naar het Sophia kinderziekenhuis, waar al snel duidelijk werd dat je gehaald ging worden. ‘Het kindje heeft geen overlevingskans meer in je buik, en we weten niet of hij het wel gaat redden buiten de buik.’ Onze wereld stortte in. Je werd met een hartslag van 275 geboren. Ze lieten je heel vlug aan mama zien en daarna moest je weg: naar een heel team dat op je stond te wachten, in de kamer ernaast, om je leven te redden. Zet hem op, riep ik nog en begon met schietgebedjes.
Beademing was de eerste prioriteit. De slang naar binnen krijgen was erg spannend want ze wisten niet of dit ging lukken vanwege al het vocht in je hoofdje. Gelukkig lukte dit vrij snel en je zag goed roze van kleur en dus konden ze verder aan de volgende stappen om je stabiel te krijgen. Ondertussen bleef papa waakzaam je handje vasthouden terwijl mama op de operatietafel door de verpleging op de hoogte werd gehouden met foto’s. Je buikje stond bol van het vocht en dus werd een drain geplaatst om vocht weg te krijgen. Je kreeg medicatie voor je hartslag maar dit sloeg helaas niet aan. Je werd overgebracht naar de IC-neonatologie. Hier sloeg andere medicatie, via een navellijn, (infuus dat via je navel direct dicht in de buurt van je hartje kwam) wel aan maar ook maar voor een periode. Hierna volgde dan weer een SVT, terugslag naar een hartslag van 270. Het werd een kwestie van de juiste dosering vinden in de onderhoudsmedicatie. De periodes tussen de SVT’s werden gelukkig steeds langer. En uitslagen over de kwaliteit van je organen en hersenen zijn vooralsnog goed.
We zijn er nog niet, want je laat ons soms na 5 dagen opnieuw schrikken met een SVT, maar we houden moed en zijn trots op hoe je het doet. Wat een doorzetter!
Kleine, stoere man; wij houden van je!
Liefs, je mama.
Lieve lieve Anneke, Evert, Hugo en natuurlijk Boaz.
Wat heb jij Anneke dit prachtig en zo gevoelig ook beschreven, ik ben er stil van en heb al wat traantjes weg gepinkt.
Wens jullie alle kracht en sterkte en liefde????
Kusknuffel????Thérèse
Wat een verhaal, wat een liefde en wat een kracht hebben jullie en Boaz. Allemaal sterkte en hopen dat jullie kleine man snel naar een ziekenhuis dichterbij kan en dan lekker mee naar huis.
Gr Fam Harreman
Wat een heftig verhaal en wat een dapper kereltje! Wij weten wat het is als je kleine te vroeg geboren word. Onzekere, liefdevolle, angstige, trotse en zeer veel intense momenten. Fijn dat jullie deze vast hebben kunnen leggen met early birds, hier hebben wij heel veel steun aan gehad en kijken nog vaak naar de mooie, pure foto’s. Heel erg veel sterkte en moed toegewenst!
Zit met een brok in mijn keel je stukje te lezen Anneke. Ik wens jullie zoveel kracht toe, vooral naar Boaz. Dikke kus van Kytana en veel liefs van ons allemaal
Juf Anneke,
We zijn erg geschrokken wat jullie hebben meegemaakt …
We leven met jullie mee en hopen dat jullie de kracht en moed houden zoals jullie dat nu hebben … heel veel respect voor jullie … en veel geluk en liefde toegewenst !!!
Veel liefs van Ryan , Robin , Vicky , Meggy , Jaydy