Ayvan

Door de ouders:

Op de nacht van Maandag op Dinsdag werd ik wakker van een natte broek. “Oeps” dacht ik, “De baby zal wel iets te hard op mijn blaas hebben gedrukt”. Zodra ik op stond bleek al snel dat ik niet in mijn broek had geplast, maar dat mijn vliezen gebroken waren. 5 minuten heb ik zo op het toilet gezeten en spookte er van alles door mijn hoofd. Het was immers nog veel te vroeg… Nadat ik wat moed bij elkaar had verzameld maakte ik Vincent wakker. Hij sprong op en was natuurlijk klaar wakker. Daarna de verloskundige wakker gebeld die direct langs kwam en ons door verwees naar het ziekenhuis. Na snel wat spullen te hebben verzameld konden we vertrekken. Die nacht vloog voorbij en slapen zat er niet meer in. In het ziekenhuis vertelde ze dat gelukkig de baby al goed ingedaald was en er nog geen verdere tekenen waren dat de bevalling zou beginnen.

De volgende dag voelde heel vreemd. Ik voelde me goed en had nergens last van op wat kleine buik krampjes na. Na het avondeten werden deze krampjes iets heftiger maar op de ctg-scan was niks van weeën te zien en de baby zat nog prima. Vincent ging ’s avonds naar huis en vroeg wel 3 keer, “weet je het zeker”? Ik stelde hem nog gerust, en antwoorden “nee joh, ik verwacht niet dat er vannacht nog wat gaat gebeuren”. Na Vincent uitgezwaaid te hebben bedacht ik me ook maar om op tijd te gaan slapen want ik was in middels al heel wat uurtjes wakker. Helaas, slapen werd hem niet want de krampen in mijn buik werden toch steeds iets heftiger waardoor ik geen houding kon vinden. Ik werd toen weer aan de ctg-scan gelegd maar wederom was daar niks op te zien. Om 02.45 uur was de pijn zo heftig geworden en na wat controle bleek ik toch al 5 cm ontsluiting te hebben. Vincent werd zijn bed uit gebeld en stond binnen 15 minuten naast me bij het bed.

Vanaf toen ging het voor mijn idee super snel en werd om 07.08 uur Ayvan geboren met een gewicht van 1920 gram. Een sterk mannetje die direct even liet weten dat hij er was, Wat een geruststelling was dat! Na een half uur bij mij te hebben gelegen werd Ayvan meegenomen naar de afdeling neonatologie. Hier kreeg hij een infuus, een neussonde en werd hij aan de monitor gelegd in zijn veel te grote couveuse. Al snel bleek dat Ayvan het zo goed deed dat hij na een paar dagen al van de monitor af mocht. Ook mocht hij na bijna 2 weken zijn couveuse uit en in een gewoon wiegje liggen. Met de dag was hij aan het groeien en steeds nog sterker aan het worden. Zelfstandig drinken was alleen nog een beetje lastig voor Ayvan en dat was dan nog de enige reden waarom we in het ziekenhuis verbleven. Van de 1 op de andere dag had Ayvan het ineens door en begon steeds vaker zijn flesje leeg te drinken. Zo trots waren wij op hem en zo ook de afdeling dat we op Vrijdag 28-7 naar huis mochten .

Wij willen Marinda bedanken voor de tijd die ze voor ons nam om de prachtige foto’s van ons mannetje te maken. Deze zullen voor altijd blijvende herinneringen zijn van een hectische maar ook een mooie en dankbare tijd.

——————

Door de Fotograaf:

Zo, ik mocht weer op pad voor deze prachtige stichting! Wegens mijn zwangerschapsverlof ben ik er even tussenuit geweest, maar wat lekker dat ik weer op pad mocht. Mijn dochter is inmiddels 6 weken op de dag van de reportage.

Ik kom aan bij het Westfriesgasthuis in Hoorn (voor mij lekker dichtbij) dus fijn om hier te beginnen! Even zoeken door de nieuwe gangen van het ziekenhuis, maar al gauw kom ik aan bij de kamer waar Ayvan op de deur staat. Ik loop naar binnen en zie daar Vincent en Naazmin. Een lief stel dat voor het eerst vader en moeder zijn geworden van een klein schattig mannetje, Ayvan.

Ayvan is geboren met een zwangerschap van 34+2weken. Naazmin had net een dag verlof en ineens braken haar vliezen…Oeps! Eenmaal in het ziekenhuis wilde Ayvan toch erg graag de wereld gaan bekijken en kwam dus snel ter wereld. Een klein mannetje werd geboren. Alles was gelukkig al snel goed. Hij werd in de couveuse gelegd en werd op de Neonatologie goed in de gaten gehouden. Al snel bleek dat hij erg sterk was, maar drinken was nog wel een beetje moeilijk voor hem. Ze mochten wel al gauw over naar een andere afdeling en Ayvan mocht dan ook van de monitor af. Wel moest hij zijn sonde nog inhouden. Ayvan oefent nu nog goed met drinken uit een flesje en zodra hij zelfstandig goed kan drinken mag hij lekker naar huis samen met zijn papa en mama.

Ik heb genoten van deze reportage. Heel dubbel om zo’n klein mensje te zien. Dan is mijn dochter echt alweer groot!!! Ik besef me nu maar weer al te goed hoe bijzonder het is, en dat je dankbaar mag zijn dat alles goed mag gaan….

Lieve Vincent en Naazmin, bedankt dat ik bij jullie mocht komen om deze reportage voor jullie te verzorgen. Ayvan is een prachtig en sterk mannetje! Hij komt er wel 🙂 Lekker genieten als jullie thuis zijn en ik wens jullie veel geluk en liefde toe voor de toekomst.
Liefs, Marinda