Ashanti

Kleine Ashanti werd na een zwangerschap van slechts 29 weken geboren. Ze is nu 5,5 week en ik mocht naar het MCA in Alkmaar om Ashanti te ontmoeten.

Columniste bij Margriet; Marjan van den Berg was vandaag met mij mee omdat zij haar column graag wil wijten aan Early Birds fotografie.
Ik vond het erg leuk om mijn passie voor het fotograferen van prematuur kindjes te mogen delen met haar.

Eerst hebben we kennis gemaakt met de papa en mama van Ashanti en na het verhaal over de veel te vroege bevalling verteld te hebben heb ik mijn camera erbij gepakt en zijn Ashanti’s ouders haar gaan verzorgen en mocht ze lekker in bad. Ashanti is een heel mooi en tevreden kindje, maar dat is ook wel te zien aan haar lieve glimlachjes! Ze liet het uit-en aankleden, in bad doen en het knuffelen gewillig toe en ze keek steeds nieuwsgierig om haar heen.

Lieve Ashanti, groei maar snel zodat je snel met papa en mama mee naar huis mag.

Liefs,
Angelique

****************************************

Het verhaal van de mama van Ashanti:

Met 27 weken en 5 dagen werd ik opgenomen in het Gemini ziekenhuis in den helder met hevig bloedverlies. ik zou 2 nachten ter controle blijven, de eerste nacht ben ik doorgekomen en nu moest ik de tweede nog. Maar ’savonds werd ik om 21 uur wakker met flinke krampen in mijn buik, daar ging ik dan naar de verloskamers.
Daar heb ik nog 2 uur aan de CTG scan gelegen waar het hartje van Ashanti in de gaten gehouden werd. De krampen volgde elkaar steeds sneller op en na overleg van de verpleegkundige met het AMC in Amsterdam is besloten mij daar naar over te plaatsen. Ik heb weeën remmers gehad en longrijping prikjes voor het geval het kindje toch geboren zou worden. De ambulance rit was de langste rit die ik ooit heb meegemaakt. In het AMC zijn ze doorgegaan met de weeën remmers en alles werd weer rustig.
Op zondag kregen we te horen dat ik weer naar huis mocht. Jammer genoeg bleef het niet lang zo. Die woensdag was ik ‘sochtends weefsel verloren en de verloskundige kwam langs om naar het hartje te luisteren en stuurde me voor de zekerheid weer terug naar het ziekenhuis in Den Helder voor een controle,
‘s Avonds sliep ik gewoon weer thuis. Donderdag begonnen de weeën weer. Dus op naar Den Helder om vervolgens weer overgeplaatst te worden naar het AMC.
‘s Avonds begonnen de ontsluitingsweeën en heb de hele nacht gedaan over 4 cm.  Vrijdag laat in de middag heb ik 2x om morfine gevraagd omdat de weeën doorzetten in persweeën, en ik kwam langzaam aan de 10 cm ontsluiting. ‘s Nachts mocht ik rond 2:18 uur eindelijk gaan persen. Helaas waren mijn vliezen nog niet gebroken, en moest ik naar de o.k. voor een spoedkeizersnede. In de o.k. mocht ik nog 1 keer proberen te persen en dat lukte! Mijn vliezen braken en toen ging het heel snel, binnen 5 minuten lag mijn mooie meisje op mijn buik, met een trotse papa naast mij die de navelstreng mocht doorknippen.

En toen begon ook de zware tijd. Ze werd meteen bij mij weggehaald. Ashanti moest in de couveuse omdat onze dame 11 weken te vroeg geboren was, met een gewicht van slechts 1330 gram. Daarbij wilde mijn placenta niet loslaten en omdat ik onder narcose werd gebracht moest ik mijn bezoek aan Ashanti helaas uitstellen. In de ochtend was het eindelijk zo ver, ik mocht haar zien!
Naast de couveuse begon ik te huilen en bleef zeggen dat dat niet mijn dochter was die daar lag. Uiteindelijk drong het tot mij door dat dit kleine meisje al 29 weken in mijn buik had gezeten en werd het steeds moeilijker om haar aan alle slangetjes te zien.
Een week na haar geboorte bleek ze een infectie te hebben opgelopen en onze wereld stortte in. De antibiotica sloeg niet aan, maar ons sterke meisje heeft de infectie uiteindelijk op eigen kracht weten te verslaan.
Nu, bijna 6 weken later gaat het ontzettend goed met haar. En wachten we tot ze mee naar huis mag…