Amber
Op 14 december heb ik Amber gefotografeerd in het MMC Amersfoort. Een lief, sterk meisje, geboren met 33 weken en 2 dagen. Wat doet ze het goed, ze gaat met sprongetjes vooruit. Zo lag ze een week eerder nog in de couveuse en onder een lamp (ivm een te hoog Bilirubine gehalte) , zo mocht ze nu al in een wiegje slapen. Toen ik aankwam lag de kleine Amber heerlijk in haar moeders armen, ze had net borstvoeding gekregen. Dit kost Amber nog erg veel energie en daarom kreeg ze daarna nog een heerlijk flesje en wat er nog over was via de sonde. Daarna kreeg Amber een schone luier en kleertjes aan om vervolgens weer heerlijk in haar wiegje te gaan slapen. Wat me opviel is dat papa en mama weinig hulp nodig hadden, zo ontzettend handig waren ze met alles bezig. En natuurlijk zijn ze ontzettend trots op hun kleine meid.
Lieve Amber, het zelfstandig drinken zal steeds beter gaan en je zal steeds een beter groter groeien, ik hoop dat je snel met papa en mama mee naar huis mag!
Liefs, Nancy
******************
De ouders:
32 weken en 5 dagen was ik totaal onbezorgd zwanger. Natuurlijk had ik weleens wat kwaaltjes en was ik weleens moe, maar over het algemeen voelde ik me prima. Ik ging dan ook gewoon werken en sporten (beetje kalmer aan wel). Het was dan ook een grote schrok toen bij 32+6 spontaan mijn vliezen braken. Ik had de avond daarvoor gewoon een late dienst gewerkt, ik ben begeleider in de verstandelijk gehandicaptenzorg. Bij thuiskomst wel wat harde buiken, ik dacht dat ik gewoon te hard gewerkt had en ging op tijd naar bed.
Midden in de nacht, om 3.50 uur, stond ik op om naar het toilet te gaan. Ik dacht dat ik in mijn broek plaste, maakte me totaal geen zorgen om het water dat langs mijn benen liep en ging gewoon terug naar bed. Omdat ik vocht bleef verliezen belde ik rond 12 uur naar de verloskundige. Eigenlijk schrok ik pas toen die zei: “ik kom er nu aan”. Na onderzoek constateerde zij vermoedelijk gebroken vliezen en ze stuurde me naar het ziekenhuis. Eenmaal daar volgde opnieuw onderzoek en kwam de bevestiging: inderdaad gebroken vliezen.
Ik kreeg een prik in mijn been voor de longrijping van ons kindje en een pomp met weeënremmers voor 48 uur. Na 24 uur nog zo’n prik voor de longrijping. Zondag 30-11 om 17.00 uur werd de pomp uit gezet. Rond half 10 voelde ik wat lichte kramp. Daarna ging het snel… Die kramp werd serieuze weeën en ik wist dat er geen houden aan was. Ons kindje, waarvan ik opeens heel zeker wist dat het een meisje was, wilde echt geboren worden.
Het ging allemaal zo snel dat ik weinig tijd had om me echt zorgen te maken. Op 1 december 2014, om 3.29 uur werd onze dochter Amber Annemarijke Vermeulen geboren na een zwangerschap van 33 weken en 2 dagen. Een heel mooi, klein poppetje. Ieniemienie, maar helemaal af. Die longrijpers hadden duidelijk effect gehad, Amber begon direct te huilen. Het mooiste geluid van de wereld.
De weken daarna gingen in een roes voorbij. Er gebeurde van alles, maar eigenlijk ging het meteen heel goed met Amber. Alleen de bilirubine steeg enorm, waardoor een wisseltransfusie nodig was. Dat was eng, maar we mochten overal bij zijn. Niets dan lof voor de kinderartsen! In het Meander MC is een afdeling Moeder&Kind waar ik samen met Amber gedurende mijn kraamtijd een kamer mocht delen. Toen het moment daar was om voor het eerst thuis te slapen kostte dat wat tranen. Dat we met eigen ogen hebben gezien hoe zorgzaam en lief de verpleging voor ons meisje zorgt was een grote steun.
Inmiddels komt Amber goed aan, de bilirubine is weer normaal, langzaam maar zeker pikt ze ook het drinken zelf op. We zijn hard op weg naar huis. Het idee dat we, nu al, papa en mama zijn begint te wennen. Het kamertje van Amber is af, de laatste spulletjes worden gekocht. Nog eventjes en dan kan ons sterke meisje met haar trotse papa en mama mee naar huis, dan kan het genieten pas echt beginnen!
oh dat van die gebroken vliezen en niet in de gaten hebben dat dat is…komt me zooo bekend voor haha. zwanger van tweeling en ik denken omdat ik een kleine buik had ik waggel nog wel door tot week 38. dus niet…ben ook gewoon nog naar bed gegaan terwijl dus mijn vliezen blijkbaar waren gebroken….om 4 uur toch maar gebeld …vond het stom om te bellen….maar ja wist ik veel ….34,1 weken zijn ze geboren en das voor een tweeling helemaal niet zo heel vroeg. fijn dat jullie amber bijna naar huis mag. dat is zo fijn lekker thuis genieten!! veel geluk
Goed nieuws!
Wij mochten Amber op 1e Kerstdag mee naar huis nemen! Wat een mooi Kerstcadeautje!
Lieve schatten,
Wat is dit mooi om te lezen en zo fijn dat alles goed gaat met kleine Amber!! Mooie fotos zijn er gemaakt!!! Kom der snel in het echt bewonderen!! Dikke kus priscilla
Hallo Amber,
Ik kwam je mama tegen bij de Hema in Emiclaer, zij was op zoek naar een jasje voor jou. Ze vertelde dat je 72 uur zonder alarm van de monitor moest zijn, als dat lukte je op 1e kerstdag naar huis mocht gaan. Ik hoop dat dit gelukt is!
Veel geluk.