Yara & Evy

Van de ouders:

En ineens breken je vliezen.. Wat ik op dat moment dacht was pure paniek. ‘Dit kan toch niet?’ ‘het is nog veel te vroeg!’ en ‘hopelijk kunnen ze de bevalling zo lang mogelijk rekken’ waren gedachten die onder andere door mijn hoofd spookten.

Nog geen 14 uur later, ondanks de weeënremmers, kwam om 13.07 Yara op de wereld en om 13.13 was het de beurt aan Evy. Gelukkig is de bevalling goed gegaan en reageerden de meisjes meteen met een klein krijsje toen ze ‘eruit’ kwamen. Terwijl ik bijkwam lagen zij allebei in de kamer ernaast punt na punt te scoren, een 8 & 9! Wat zijn ze ongelooflijk mooi en wij waren ineens een trotse en gelukkige papa en mama.

Dagen later ben je weer een beetje geland en besef je pas wat er is gebeurd. Een vriendin wees me op de stichting Earlybirds. Ik wilde niets liever dan deze heftige maar toch ook bijzondere periode laten vastleggen op camera als herinnering voor later en dus meldde ik ons aan.

Niet veel later nam Conny contact met ons op dat zij namens Earlybirds de foto’s mocht komen maken en dat het voor haar ook spannend was, voor het eerst een meisjestweeling! Het contact liep vlot en de eerste ontmoeting ging soepel. Natuurlijk is het lastig om foto’s te maken omdat er weinig licht is en je probeert de meisjes niet uit hun ritme te halen. Onmogelijk natuurlijk. Uiteindelijk mag het resultaat er zeker weten zijn, ons doel is bereikt: een mooie herinnering voor later. Conny heeft ons op ons gemak gesteld, hield veel rekening met de baby’s en heeft prachtig werk geleverd. Ontzettend bedankt voor alles. De foto’s krijgen een mooie plek bij ons thuis.

Liefs Didi

———-

Van de fotograaf:

Afgelopen zaterdag mocht ik weer op stap namens Earlybirds. En dan meteen voor een dubbele primeur, want behalve dat dit mijn eerste meisjes zijn, is het ook mijn eerste tweelingreportage.

In Breda maak ik kennis met Didi en Barry. Ze vertellen over de zwangerschap en de bevalling. De eerste echo was spannend, want eerder dat jaar hadden ze een miskraam gehad. Toen één krachtig kloppend hartje te zien was, voelden ze zich supergelukkig. En daar bleef het niet bij, want al snel bleek dat Didi en Barry in verwachting waren van een tweeling. Een seconde van schrik veranderde snel in alleen maar blijdschap.

Na een zwangerschap met weinig complicaties, braken op 18 februari onverwachts de vliezen en was de bevalling niet meer te stoppen. Vanuit het ziekenhuis in Breda ging het richting Sophia in Rotterdam waar de meisjes op natuurlijke wijze ter wereld kwamen. Yara en Evy zijn geboren na een zwangerschap van 28 weken en 6 dagen en ze liggen sinds 1 maart in het Amphia Breda. De meisjes zijn al behoorlijk gegroeid en daar zijn mama en papa maar al te trots op. Ik vind ze zo piepklein en besef dat dit voor mij niet alleen maar mijn eerste meisjes, maar ook nog mijn kleinste earlybirdjes zijn. In Didi en Barry zie ik ouders die liefdevol voor hun kleine meisjes zorgen en ik kan me voorstellen dat hun wereld even helemaal op z’n kop staat. Geluk en verdriet, blijdschap en zorgen liggen soms dicht bij elkaar.

Yara en Evy mogen lekker buidelen bij mama en papa. De verpleegkundige is zo lief en laat wat daglicht naar binnen voor het fotomoment. Yara en Evy zijn nieuwsgierige meisjes, die allebei even een kijkje willen nemen. Snel de oogjes open en weer dicht want het licht is fel wanneer je zo klein bent. Kleine Evy heeft haar dagje niet, want haar ademhaling is oppervlakkig. We kijken het even aan maar omdat het niet herstelt is het beter voor Evy om lekker terug in de couveuse te gaan liggen. De lichten gaan weer uit en screens gaan dicht. Yara mag nog lekker bij mama blijven. We kletsen een beetje en ik probeer nog wat foto’s te maken met het bestaande licht in de kamer, maar dat is een hele uitdaging. Dan is het tijd om ook Yara terug in de couveuse te leggen en weer afscheid te nemen.

Dat 2017 een bijzonder mooi jaar gaat worden voor Didi en Barry is wel duidelijk …want behalve de uitbreiding van het gezinnetje staat dit jaar ook nog hun bruiloft op het programma. Ik wens jullie het allerbeste en ik hoop dat de meisjes snel groot en sterk worden, zodat jullie samen thuis kunnen genieten.

Liefs Conny.