Senn

Woensdag 12 maart in de avond verloor ik mijn slijmprop. Geschrokken belde ik de verloskundige op en zij bevestigde dat dit weleens zo kon zijn. Zolang ik verder geen andere klachten had hoefde dit niks te betekenen en kon ik gewoon mijn zwangerschap uitdragen werd mij verteld. De volgende dag was ik erg moe en rommelde het een beetje, maar door de schrik en het slechte slapen had ik hier niet te veel aandacht aan gegeven en ben ik die avond op tijd naar bed gegaan. Vrijdag 14 maart rond half 5 in de ochtend braken spontaan mijn vliezen met 33+2 weken. In paniek belde ik de verloskundige op en die kwam meteen naar ons toe. Na wat onderzoekjes zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis en werd ik opgenomen. We waren erg geschrokken en alles was ineens heel onzeker. In het ziekenhuis kreeg ik spuiten met longrijpers voor de kleine en 1 dag weeën remmers. Volledige bedrust was verplicht. Omdat er een opname stop was op de neonatologie afdeling werden we overgeplaatst naar een ander ziekenhuis voor dat weekend. De dagen gingen langzaam voorbij en op maandag 17 maart werd er gebeld dat de opname stop was opgeheven en we terug konden naar ons eigen ziekenhuis. Hoe langer het duurde hoe kleiner de kans dat het nog spontaan ging gebeuren en hoe beter het voor hem was om nog even te blijven zitten. In de nacht van dinsdag op woensdag begonnen toch spontaan de weeën en besloot ons zoontje om met precies 34 weken op de wereld te komen. Senn is geboren op 19 maart om 18:25 uur met een gewicht van 2065 gram. Het was even spannend hoe hij eraan toe zou zijn, maar gelukkig was zijn start meteen goed! Hij heeft bijna een uur bij mij op de buik kunnen liggen. In die tijd werd zijn sonde ingebracht en werden er wat onderzoekjes gedaan. Later werd hij meegenomen om in de couveuse gelegd te worden en werd ook zijn infuusje ingebracht. 17 dagen na de geboorte van Senn kwam Margo van earlybirds langs voor een fotoreportage. Wij zijn haar super dankbaar voor deze bijzondere en mooie foto’s!