Railey

De hele zwangerschap verliep soepel op wat misselijkheid en af en toe een druppeltje bloed na.
Alle echo’s waren goed op een wat kleiner hoofdje na. Waar we ons niet druk om maakte omdat grote zus dat ook had.
Met 29+4 weken merkte ik ‘s ochtends dat ik wat bloed verloor en begonnen we ons wat ongerust te maken, aangezien ik daarbij ook krampen in mijn rug en buik begon te krijgen. Ik belde de verloskundige die kwam in een uur kijken en verwees ons door naar het ziekenhuis aangezien ik 2cm ontsluiting had.
In het ziekenhuis in Veldhoven kreeg ik infuus, een weeënremmer en de 1e longrijpingsspuit en werd er bloed geprikt. In veldhoven was helaas geen plek op de NICU dus vanuit Veldhoven in de ambulance naar Maastricht. Daar kreeg ik de 2e longrijpingsspuit en weer werd er opnieuw bloed geprikt. In Maastricht werd er een echo gemaakt en was eigenlijk alles goed op het kleinere hoofdje na. Na dat ik de longrijpers en weeënremmers had voltooid. Keken ze nog eens naar de baarmoedermond. Die was stabiel en ik mocht naar huis.
Goed en wel thuis begon ik die zelfde dag toch weer meer pijn in mijn buik en rug te krijgen. Met regelmaat. Papa was net onderweg naar de opa’s en oma’s om de honden en grote zus op te halen. Maar kon ik hem bellen om maar weer terug te komen om naar het ziekenhuis te vertrekken. Inmiddels dus 7 augustus met precies 30 weken weer naar het ziekenhuis in Veldhoven. Toen we om 17:00uur aan kwamen waren de weeën duidelijk begonnen. Ik werd naar een andere kamer gebracht en we hadden het geluk dat er 1 plek was op de NICU. Het vorderde vrij snel en om 23:15uur is Railey al huilend met 41cm en 1480gram geboren. Ik kreeg hem even op mijn borst daar werd hij goed ingepakt en naar de couveuse gebracht waar een team klaar stond om hem na te kijken. Gelukkig mocht Papa meteen mee om bij hem te blijven. Hij was klein had wat ademondersteuning nodig (CPAP) maar deed het goed. 11 augustus kreeg hij een OptiFlow. Ook hoorde ze een hartruisje.
Later werd bekend dat hij een gaatje in z’n tussenwand van de kamers had van 5mm(VSD). Een openductus van 3mm, een klein gaatje tussen de boezems wat geen kwaad kon en een hartritme stoornis.
Voor het hartritme stoornis krijgt hij medicatie om het onder controle te houden. Hij moest de 3 kilo halen om het voor het opereren makkelijker te maken, dus krijgt hij verrijkte voeding waar hij sneller van aankomt. Bij een nieuwe echo van zijn hart bleek zijn open ductus bijna dicht te zijn! Dit scheelt een gaatje in zijn hart. De kans dat hij na de 36 weken nog dicht zou groeien was nog 1%. 6 oktober heeft hij de 3 kilo aangetikt, hij is goed gegroeid en zo’n 51,5 cm groot. Ze hopen nog de 3,5 kilo te gaan halen, maar Railey gaat laten zien wanneer dit stopt en de operatie in gang moet worden gezet. De dokter vermoed rond zijn uitgerekende datum wat 16 oktober is. Hopelijk kunnen we binnenkort naar Utrecht waar de open hart operatie zal plaatsvinden en hij kan herstellen.
Dat we hem mee naar huis kunnen nemen en we als gezin van 4 samen kunnen gaan genieten.