Rafael
Op 24-11-2024, misschien wel de mooiste datum van dat jaar, is ons zoontje Rafael met 29+4 weken geboren. Compleet onverwachts, want de hele zwangerschap verliep – op wat typische zwangerschapskwaaltjes na – heel voorspoedig. Het begon in de nacht van 22 op 23 november, waarbij ik (Sanne) last kreeg van menstruatieachtige klachten. Ook leek het alsof ik een harde buik had, al wist ik dit niet zeker: mijn buik voelde de hele zwangerschap best gespannen aan! Vanaf dat moment deed ik bijna geen oog meer dicht. Omdat het niet heel extreem pijnlijk voelde, dacht ik zelf aan indalings- of voorweeen. Want ik had vaker gehoord: ‘Je voelt het echt wel als je echte weeen hebt.’ Dus, was mijn redenatie, dan zal het er wel bij horen. De rest van de dag heb ik gewoon lekker op de bank gelegen met een paracetamol en een kruik, wachtende tot het over zou gaan.
Na een paar uur begon ik toch te twijfelen en belde ik de verloskundige. In eerste instantie dacht zij aan hetzelfde. Maar toen ik toch een beetje bloedverlies zag besloot Frans, mijn vriend, meteen opnieuw te bellen. De verloskundige kwam snel en deed een snel onderzoek. Conclusie: het hartje klopt heel goed, maar je hebt wel 3 cm ontsluiting. Daarna ging het snel: we gingen met de ambulance naar het WKZ in Utrecht, daar werd ik op de verloskamer meteen aan de CTG aangesloten en volgespoten met allerlei middelen: weeenremmers, vocht, antibiotica en longrijping. De hoop was dat de weeenremmers hun werk zouden doen en de bevalling zou stagneren, of in ieder geval zou uitstellen totdat de longrijping zijn werk kon doen. Ze hebben het kort kunnen remmen, maar op 24 november om 03:15 uur was het toch al zover: Rafael werd geboren. Binnen 2 seconden huilde hij al, dus het voelde meteen alsof het goed zat.
Hij werd op een behandeltafel boven mij gecontroleerd en klaargemaakt voor de couveuse. Wat voor mij heel fijn was, want hij bleef de eerste momenten heel dichtbij mij. Voordat hij naar de IC werd gebracht mocht hij ook eventjes bij mij liggen. Ik denk dat dat heeft geholpen om deze intense ervaring zo positief mogelijk te maken.
Rafael doet het over het algemeen heel goed! Hij woog bij de geboorte al 1600 gram, dus dat was gelukkig redelijk wat voor zijn leeftijd. Daarnaast waren zijn eerste dagen heel goed: na 3 dagen mocht hij al van de IC af en 2 dagen daarna mochten we al van het WKZ naar het Sint Antonius in Utrecht overgeplaatst worden. Dit was wennen, maar ook heel fijn. Het Sint Antonius zet in op family centered care, waardoor wij bij hem in een familiesuite kunnen blijven slapen. Heel waardevol en fijn, want zo leerden we Rafael snel goed kennen en konden we een groot deel van de zorg voor hem op ons nemen. Plus, heel veel buidelen!
Een paar dagen na zijn overplaatsing leek hij even ziek te worden. Dit was voor ons heel spannend en intens. Gelukkig handelden de verpleegkundigen en de artsen heel snel en konden ze snel allerlei oorzaken uitsluiten. Sindsien is het eigenlijk heel goed met hem gegaan. We krijgen hier hele fijne begeleiding, van coachende verpleegkundigen, artsen, fysio, logopedie en lactatiekundigen. Ook is er een maatschappelijk werker die ons op het gebied van werk en op een stukje mentale veerkracht helpt. Dat maakt deze intensieve periode echt een stuk makkelijker.
Wij hebben er alle vertrouwen in dat Rafael het goed blijft doen en mooie stappen gaat zetten. Heel bijzonder dat we de kans hebben gekregen van Earlybirds om deze eerste weken vast te leggen in zo’n mooie fotoshoot. Deze beelden zullen we altijd koesteren!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!