Noah

Van onze planner uit de regio Groningen ontvang ik de vraag of ik beschikbaar ben voor een reportage in het UMCG. Nadat ik de ouders heb gemaild ontvang ik al snel een reactie terug en maken we een afspraak voor een weekje later. In de aanmelding staat geschreven dat ze wel toe zijn aan even iets leuks in een heftige en emotionele tijd. En het heel waardevol is om Noah de foto’s later te kunnen laten zien.

Noah is geboren met 35 weken en 4 dagen in Sneek. De bevalling leek al eerder op gang te komen want mama had al 4cm ontsluiting en gebroken vliezen. Alles leek goed te gaan met Noah maar helaas ging het ineens snel slechter. Mama sprak uit ‘zal het geen hersenvliesontsteking zijn?’ maar nee dat kon toch niet? Even later werd toch acuut gestart met antibiotica en binnen no time werd Noah naar Groningen overgebracht en lag hij op de NICU aan tal van infuusjes en draadjes. ‘We vinden het nog altijd moeilijk om die foto’s te bekijken’ spreken beide ouders uit. Want wat was Noah ziek. Gelukkig knapt hij weer op en wordt hij overgeplaatst naar Sneek tot grote opluchting van beide ouders. Het blijkt alleen toch nog niet zo goed met Noah te gaan en wanneer hij weer achteruit gaat wordt hij toch terug geplaatst naar het UMCG.

Een plekje op zijn hoofd blijkt de bacterie te hebben en daar wordt hij ziek van. Na een aantal operaties en huidtransplantaties maakt Noah nu hele mooie sprongen vooruit. Hij was net zijn sonde kwijt en mocht zelfs voor het eerst in bad. Prachtige mijlpalen die worden gevierd en gekoesterd door dit gezin.

Noah ligt lekker te slapen als we op de afdeling komen. Hij heeft net een schoon setje kleertjes aan maar hij heeft wat gespuugd en dus mag hij eigenlijk weer een nieuw setje kleren aan. Speciaal voor de foto heeft hij een prachtig eigen mutsje op. Ik zie twee hele trotse ouders stralen wanneer ze over hun mannetje praten. Dankbaar dat het nu zo goed gaat maar ook vermoeid van die 5 weken vol zorgen, angsten en veel reizen. De eerste periode sliepen ze dichtbij in een hotel maar nu gaan ze iedere dag heen en weer. Noah mag even knuffelen met mama en met papa en dan wordt hij heerlijk ingepakt om verder te slapen.

Wat een prachtig kereltje en liefdevol gezin. Hopelijk komt het moment dat ze met elkaar naar huis mogen steeds dichterbij en kan daar het vertrouwen gaan groeien.

Lieve Noah, groei maar goed en dat je bolletje maar prachtig geneest. Laat iedereen straks maar zien hoe dapper je was met je plekje op je knappe bolletje.

Liefs Marjolein