Melle

Van de ouders
En toen was hij er ineens…

Tot week 22 had ik nergens last van en ging ik fluitend door mijn zwangerschap heen. M’n buik werd steeds groter en ik genoot er volop van. Maar toen begonnen de harde buiken en werd ik een week later, met 23+2 weken, voor het eerst opgenomen in het ziekenhuis met een verkorte baarmoedermond. Het overviel ons enorm dat er toen een vroeggeboorte ter sprake kwam en dat het op dat moment niet levensvatbaar zou zijn. Een cerclage (bandje om de baarmoedermond) zou gevaarlijk zijn in verband met de harde buiken. De dag erna bleek m’n baarmoedermond toch niet verkort te zijn en dachten ze dat het wellicht niet goed te meten was. We gingen weer naar huis en 2 dagen later was de controle ook goed. Wel bleef ik continu harde buiken houden die zelfs om de 3 minuten kwamen. Erg vervelend.

Ze wilden een week later nog een keer kijken en toen bleek dat ik ineens heel erg veel vruchtwater had én ook was er weer een verkorte baarmoedermond gemeten. Ik werd doorgestuurd naar het LUMC in Leiden en daar werd er een fibronectinetest afgenomen welke positief was, oftewel er was sprake van een dreigende vroeggeboorte. Maar er werd ook verteld dat dit niet altijd zo hoefde te zijn. Dus we stonden er positief in en dachten; het zal vast nog wel weken duren. Er werd wel gelijk een longrijpingskuur gestart.

Nog geen 5 dagen later kreeg ik wat krampen in mijn onderrug. Dit waren op dat moment nog geen weeën, dus het zou nog kunnen afzwakken. Maar rond 20:00 uur werden deze toch steeds heftiger en ging het daadwerkelijk over in weeën. Toen bleek ik al 3-4 cm ontsluiting te hebben en werd de kamer gereed gemaakt. Het ging ineens zo snel. Op 21 oktober 2024 om 21:27 uur is onze zoon Melle na een zwangerschap van 25+6 weken en een gewicht van 900 gram geboren.

Hij had gelukkig een hele goede start. Wel moest hij direct aan de beademing en zijn z’n longetjes vanaf het begin het grote aandachtspunt geweest. Na de 4e poging om van de beademing af te blijven kwam eindelijk het kantelpunt. We wilden wachten met de fotoshoot van Stichting Early Birds totdat hij op de flow zat, maar dit duurde en duurde. Gelukkig waren er op Wereld Prematurendag ook al wat foto’s gemaakt door Stichting Early Birds, dus is het nu juist extra leuk om ze van beide leeftijden te hebben. We zijn onwijs dankbaar voor deze mooie foto’s!

Van de fotograaf

Samantha