Mees

Op 15 oktober was ik namens Stichting Earlybirds in het Bernhoven ziekenhuis in Uden voor een reportage van Mees en zijn ouders.

Mees is geboren met 30 weken en 1 dag en was al een aantal weekjes oud toen ik kwam. Mees was al van de monitor en het zuurstof af en lag al heerlijk in een gewoon bedje. Mees deed het al erg goed en moest alleen nog wat sterker worden, zodat hij al zijn voedingen zelfstandig kan gaan drinken. Nu kostte hem dat nog iets teveel energie en kreeg hij na de fles en/of de borst het restant van de voeding nog via de sonde toegediend. Hij groeit al heel erg goed en de verwachting was dan ook dat hij snel mee naar huis zou mogen.

Tijdens mijn bezoek mocht Mees in bad en daar genoot hij duidelijk van. Mees was het hele zorgmoment rustig en tevreden en deed het goed zijn best met het drinken van zijn flesje. Na de fles lag hij heerlijk voldaan bij mama te genieten en werden we zelfs getrakteerd op een lachje”

Lieve Robin en Sanne, ik wil jullie bedanken voor de leuke reportage. Jullie hebben een prachtig mannetje en ik hoop dat hij snel met jullie mee naar huis mag. Ik wens jullie veel geluk samen.
Liefs Melanie

——————————–

Van de ouders

Op 26 augustus is Mees geboren na een onverwacht begin van de bevalling bij 30 weken zwangerschap. De hele zwangerschap was zorgeloos. Op 24 augustus werd ik echter acuut opgenomen in het Radboud ziekenhuis in Nijmegen met weeën. Door middel van weeënremmers kon de bevalling nog anderhalve dag uitgesteld worden zodat de longrijpingsprikken in konden werken. In de nacht om 0.40 uur was er ineens haast bij, de hartslag van Mees zakte weg en de bevalling werd een spoedkeizersnede met helaas een volledige narcose. Wat een achtbaan aan emoties! Van zorgeloze zwangerschap naar wakker worden onder TL licht en te horen krijgen dat je een zoontje gekregen hebt. Wij wilde het geslacht van ons kindje niet weten, we wilden verrast worden. Dat we een verrassing wilden, heeft ons mannetje alleen een beetje te letterlijk genomen. Mijn man mocht gelukkig bij de operatie aanwezig zijn en is direct met Mees naar de Neonatologie Intensive Care Unit (NICU) gegaan. Mees had toen nog geen naam, aangezien wij nog 10 weken zouden hebben om een naam uit te kiezen. Hij heette toen “Zoon” Kouwenberg.

Mees woog bij geboorte 1676 gram en was al 37 cm groot, een grote jongen voor 30 weken zwangerschap. De dagen erna is hij afgevallen tot 1360 gram door veel vochtverlies. De eerste keer dat ik mijn zoon zag, lag hij aan allerlei slangetjes en draadjes van de CPAP, infuus, maagsonde en van de monitor. Ik was nog niet helder van de narcose en morfine, maar werd wel naar de NICU gebracht om naar Mees te kijken. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dacht: “Mooi kindje, maar is die van mij?”. De hele ervaring op de NICU was erg heftig, ik moest na 4 dagen met ontslag, dus we verhuisden naar het Ronald McDonald huis. Er gebeurt op de NICU zoveel dat je de helft niet mee krijgt. We waren nog bezig met het verwerken van de bevalling, maar kregen ook al veel informatie over Mees. De alarmen bij Mees en alle andere baby’tjes konden we ’s nachts tijdens onze slaap nog horen.

Toch mogen wij niet klagen, het ging al snel “goed” met Mees op de NICU. Zelfs zo goed dat hij na 1 week mocht verhuizen naar het Bernhoven ziekenhuis in Uden. Daar sneuvelde het infuus al snel, maar omdat Mees inmiddels al 12 x 20 ml moedermelk per dag via de sonde kon verdragen is besloten om het infuus niet terug te plaatsen. Iedere ochtend en avond waren we bij Mees en knuffelden we met hem. Bij 34 weken kwam de volgende mijlpaal: Mees mocht uit de couveuse en in een wiegje. De weken erna voelden tergend langzaam. De coffeïne werd afgebouwd, de monitor werd gestopt en toen was het wachten tot Mees goed genoeg zelf kon drinken aan de borst en uit de fles voordat hij naar huis mocht.

Op 15 oktober kwam Melanie bij ons in het ziekenhuis om foto’s te maken van Mees. Dit was erg leuk en Mees gedroeg zich voorbeeldig. Melanie was heel aardig voor ons en voor Mees. We hebben Mees lekker in bad gedaan en daarna eten gegeven. Een dik uur vloog voorbij.

In die dagen ging het ineens erg snel en uiteindelijk is Mees op 18 oktober met ons mee naar huis toe gegaan. Hij is 7,5 week oud, weegt 3100 gram en is 49 cm groot bij ontslag.

Wij willen Melanie en stichting Earlybirds bedanken voor de mogelijkheid voor de fotoreportage, dit is voor ons een fijne afsluiter van een zeer heer heftige tijd. Foto’s zeggen meer dan 1000 woorden en die zullen ons altijd blijven herinneren aan deze hectische en emotionele periode, die ook zeker prachtige en tedere momenten heeft gehad.

Sanne, Robin en Mees Kouwenberg