Marijn

Zondag 17 februari ontmoet ik Romy & Mark in het Medisch Centrum te Leeuwarden. Hun zoontje Marijn werd veel te vroeg geboren op 26 december 2018. Romy dacht de dagen ervoor nog dat het oefenweeën waren en de verloskundige zag de signalen niet van een naderende vroeggeboorte. Ze verloor al vruchtwater….. Eerste kerstdag ziet er ineens heel anders uit! Met spoed gaan ze naar het UMCG. Marijn is 12 weken te vroeg…..

Romy en Mark leven de eerste weken in een cocon; alleen zij met hun prachtige en zo kwetsbare zoon. De zorg voor hun kleine strijder vergt al hun aandacht en concentratie. Het kost veel energie, naast alle zorgen die er zijn. Veel ruimte voor iets anders is er niet. Romy laat een foto zien van Marijn, vlak na zijn geboorte. Het raakt haar de foto opnieuw te zien en het verhaal te vertellen dat erbij hoort. Ze benoemt hoe moeilijk het was voor familie, nadat zij die eerste foto van hun kleine kanjer met hen delen. Het is letterlijk een opgave om over de drempel van het ziekenhuis te stappen. Zeker voor opa’s en oma’s die de machteloosheid bij hun kinderen ervaren en tegelijk de angst voelen van een verlies dat misschien wel komt…. Ik slik en ik realiseer mij opnieuw hoe kwetsbaar het is. Hoe dichtbij geluk en verdriet liggen. Het is rauw…..

De geplande zwangerschapsreportage ging niet door, de kraamperiode sloegen ze over en de roze wolk verdween. Dan volgt het nieuws dat Marijn naar het MCL mag, dichter bij huis! Eenmaal in Leeuwarden gaat het toch nog mis, Marijn krijgt een infectie en knokt opnieuw hard in zijn jonge leventje. We stellen de reportage even uit, er is even geen plaats voor iets anders dan de zorgen om hun zoon. Als ik ze 17 februari zie, is Marijn goed hersteld! Hij ligt heerlijk te slapen in zijn bedje en mag daarna lekker in bad. Daar geniet hij zichtbaar van. Voor papa ook wel spannend, want ‘wat ben je nog klein’. Langzaam groeit bij hen het vertrouwen, dat het goed komt. Kijken ze samen vooruit naar dat moment dat Marijn mee mag naar huis. Als snel daarna mogen ze naar de rooming in en 1 maart stuurt Romy een hele toffe foto: Marijn in de maxicosi tussen hen in! “Hoera!! Vandaag is het voor ons feest want na 65 dagen is het dan eindelijk zo ver: Marijn is thuis!”

We hebben tijdens de reportage gesproken over hoop, vrees, angst en geluk, en ook vreselijk gelachen – emoties die elkaar afwisselen op een nicu of kinderafdeling. Van de birdjes die ik mee heb, heet één van de twee ‘Jack’. Vader vertelt met een brede glimlach het verhaal van een duif, die op bijzondere momenten en tijdens vakanties opduikt. Ze noemen hem, (je raadt het al), Jack! Nu is Jack een lief vriendje voor Marijn. Ik voel me bevoorrecht …

Lieve Romy & Mark, dank voor een heerlijke ochtend en heel veel geluk met jullie drietjes!

Liefs,
Rolinka