Loïs

Van de ouders
Bij de 20 weken echo viel op dat Loïs klein van stuk was. In de weken daarna probeerden artsen een oorzaak te vinden. Tien weken later werd ik doorverwezen naar het Máxima in Veldhoven. Daar werd duidelijk dat m’n placenta niet goed werkte. Ik werd direct opgenomen en Loïs werd dagelijks met CTG-scans gemonitord om te bepalen of ze het nog goed had in m’n buik.
Bij 33 weken is ze via een keizersnede gehaald. Ondanks haar lage gewicht van 1240 gram deed ze het direct heel goed. Daarom mochten we na twee dagen NICU al naar het JBZ, dichter bij huis. Helaas bleek dat een valse start en moest ze door een samenloop van omstandigheden terug naar de NICU in Veldhoven. Die tegenslag was een flinke klap. Het is nogal wat om een groep artsen zo bezig te zien met zo’n hummeltje en Loïs weer te zien worden vervoerd in een couveuse brancard. Op de NICU krabbelde ze gelukkig snel op. Een kleine week later stonden de ambulancebroeders weer klaar om ons te verhuizen naar het JBZ, waar we vanaf toen gelukkig konden blijven.
De hele periode was een tijd van slangetjes, piepjes, infuusjes, 12 voedingen per dag via sonde, oneindig veel handen desinfecteren en hopen op een stijgende lijn. Al met al hebben we van opname tot thuiskomst zo’n 2 maanden in het ziekenhuis geleefd. Het was intens maar we voelden ook sterk: “we can do this!”. We wisselden elkaar af met shifts in het ziekenhuis voor Loïs en om thuis het normale leven zo goed mogelijk door te laten gaan voor onze andere dochter.
En ja het was heftig, maar we zijn vooral ook heel dankbaar. De betrokkenheid van alle artsen en verpleegkundigen was zo ontzettend groot. Met hun begeleiding heeft Loïs dit gered en zagen we haar van teer popje steeds sterker worden. De monitor kon er na verloop van tijd af, ze kon op den duur in een wiegje ipv de couveuse en toen ze alles zelfstandig kon drinken en de sonde eruit kon, sprongen we een gat in de lucht. Nu eenmaal thuis gaat het heel goed. De ziekenhuisperiode beginnen we al te vergeten en we kijken vooral vooruit. Thuis zijn was nog nooit zo fijn geweest.

Van de fotograaf
Toen ik bij Loïs in het ziekenhuis langskwam voor de reportage had zij de heftigste periode al achter de rug en mocht zij gelukkig al bijna mee naar huis. Ik zag een heerlijk ontspannen meisje dat genoot van het in bad gaan. Grote zus hielp daarna lief mee om de fles te geven.
Fijn dat jullie nu lekker thuis zijn. Heel veel geluk met elkaar!