Judah

De leeuwen en tijgers hebben ze nog net gezien, maar van de rest van de vakantie in Emmen kwam niet veel terecht. Nadie kreeg een bloeding en moest naar het ziekenhuis. Daar leek alles nog redelijk rustig, maar een opname vonden ze daar wel verstandig. Maar eigenlijk wil je dan als moeder maar 1 ding, met je gezin naar huis. Op de rit terug zouden er zijn er verschillende ziekenhuizen zijn waar ze konden stoppen mocht er wat gebeuren en met de belofte om thuis gelijk naar het eigen ziekenhuis te gaan kregen ze toestemming om te gaan.
In Winterswijk aangekomen lijkt het toch iets vruchtwaterverlies. Na een opname van 6 dagen is alles rustig en mogen ze naar huis. Tot het 6 dagen later toch wel erg rommelt. Wanneer ze in het ziekenhuis aankomen blijkt Nadie al 9 centimeter ontsluiting te hebben. Anderhalf uur later is Judah er. Geboren met 34 weken en 5 dagen, een prachtig mooi mannetje.
Hij doet het eigenlijk gelijk heel goed en zit wanneer ik er ben alweer boven zijn geboortegewicht.
Judah mag in bad wanneer ik er ben om foto’s te maken. Zijn grote broer bekijkt het allemaal van een afstandje, even komt hij dichterbij. Hij loopt even naar de speelkamer. Even later, terwijl Judah laat zien hoe goed hij al in borstvoeding is laat zijn grote broer zien hoeveel dino’s hij uit zijn broekzakken kan toveren. Ze worden mooi uitgestald op het bed en tussendoor kietelt hij Nadie even onder haar voeten. Judah trekt zich er niks van aan en drinkt een hele voeding, wat best knap is voor zijn termijn. Hierna gaat hij lekker terug in bed, nog wel aan de monitor om hem nog even goed in de gaten te houden. Ik hoop dat je gauw naar huis mag, mooie kleine man.