Joshua & Samuel

 
Dit is één van de meest heftige verhalen dat ik heb meegemaakt met Earlybirds. Eentje dat ik zelf niet eens kan omschrijven. De situatie is nog steeds onzeker, morgen wordt kleine, dappere Samuel weer geopereerd en kan al jullie positieve energie goed gebruiken. Hier is het verhaal, geschreven door de liefste mama, die al zo ontzettend veel moest meemaken en ik hoop uit de grond van mijn hart dat morgen de allerlaatste zware dag wordt voor ze. Lieve Fleur, jullie zijn en blijven in mijn gedachten!

—————–

“Al mijn levenlang heb ik een sterke kinderwens. Omdat de 40 in zicht is en ik nog niet de liefde van mijn leven heb ontmoet, was het tijd voor plan B. Ik ga het alleen doen! Mijn wens om moeder te worden was zo groot dat ik deze wens zeker niet wilde opgeven. Alle opties en mogelijkheden bekeken maar uiteindelijk gekozen voor een bekende donor, namelijk mijn beste vriend! Wat bijzonder dat hij mij wilde helpen mijn droom uit te laten komen. Via KI zal het vast wel even duren voordat ik zwanger word, maar nee hoor. Eerste poging meteen raak. Wat een geluk!

Bij de eerste prille echo zagen we een kloppend hartje. Ik voelde me op en top zwanger vanaf dag 1. Bij de 2e echo kwamen we met een hele groep, mijn ouders, zus en papa-to-be met zijn vriend! Al snel werd er gezegd, we mogen u DUBBEL feliciteren, het is een tweeling! Wouw….. alle emoties gierden door mijn lijf. Ik ben zwanger van een tweeling. Daarop volgde een spannende periode. Er was namelijk meteen duidelijk dat 1 kindje achterbleef in de groei. De kans was erg groot dat ik een miskraam zou krijgen. Omdat er werd getwijfeld of het kleinste kindje wel gezond ter wereld zou komen en ze bij de 20 weken echo een VSD (gaatje in zn hart) ontdekten besloot ik om voor een vruchtwaterpunctie te gaan, wat erg spannend was. Uiteindelijk kreeg ik een goede uitslag en vonden ze identiek DNA materiaal. Al die tijd is mij verteld dat het om een 2-eïge tweeling zou gaan. De punctie wees uit dat dit niet het geval was. Ik had 2 identieke jongetjes in mijn buik.

In het VU had ik wekelijks afspraken om de groei van mijn kleinste jongetje goed te volgen. Bij ruim 29 weken besloot de gynaecoloog om mij op te nemen. De doorbloedingen van mijn kleinste kindje via de navelstreng waren niet meer optimaal waardoor hij weleens in de problemen zou kunnen komen qua zuurstof en voeding. Er werd gezegd, de kans is groot dat je binnen enkele dagen gaat bevallen. Hierop volgde 5 slopende weken in het VU. Dag in dag uit CTG’s en echo’s. Uiteindelijk besloten ze om in te grijpen. Op vrijdag gaven ze aan dat ze de keizersnede de week daarop zouden plannen. Maar zover is het niet gekomen. Op zondagnacht 3.30 uur braken mijn vliezen.

Mijn zus is met spoed naar het VU gekomen. Er was op dat moment geen plek op de neonatologie voor 2 kindjes. Dus werd er besloten om mij ergens anders te laten bevallen. Alkmaar! Na 5 weken in het VU in Amsterdam te hebben gelegen lag ik ineens met heftige weeën in de ambulance met gierende banden richting Alkmaar samen met m’n zus. Daar was alles al klaargezet voor de keizersnede. Een paar uur later werden daar, na een zwangerschap van 34(+6) weken, mijn 2 grote liefdes geboren. Joshua met 2610 gram en Samuel met 1340 gram. Achteraf zei de gynaecoloog dat ik een engeltje op m’n schouder heb gehad. Als Samuel zijn vlies eerder was gebroken dan die van Joshua dan had Samuel het helaas niet overleefd. De bloedvaten liepen door zijn vliezen waardoor hij dus dood had kunnen bloeden. Ook bij een eventuele natuurlijke bevalling had Samuel geen kans van leven gehad. Wat ben ik blij en dankbaar dat het allemaal goed is gegaan. Na een redelijke goede start zijn we na 4 dagen terug overgeplaatst naar Amsterdam, het OLVG west dit maal. Mijn 2 kindjes lagen op de neonatologie afdeling en ik moest naar huis. Hartverscheurend vond ik dat.

Mijn zus benaderde Stichting Earlybirds met mijn verhaal. Daar kwam toen de email van Dora, ik was uitgekozen voor de fotoshoot. Wat een fantastisch kado. Het was zo bijzonder dat Dora mijn jongens op zo’n mooie manier heeft weten vast te leggen. Speciaal voor de shoot werden Joshua & Samuel voor mij neergelegd. Dit was de 1e keer dat ik ze naast elkaar voor mij kon zien. De tranen biggelden over mijn wangen. Dit was het ultieme gevoel, ik heb een tweeling! Zo bijzonder. De volledige shoot is mij zo dierbaar.

Vlak na de shoot was Joshua sterk genoeg om naar huis te gaan. Gelukkig had hij na 2 weken geen sondevoeding meer en kon hij zelfstandig drinken. Op 10 oktober ging ik met Joshua naar huis. Een zeer emotionele dag waarbij ik Samuel moest achterlaten. Op diezelfde dag werd Samuel ziek en kreeg hij zuurstofondersteuning. 2 Dagen later werd ik s’avonds gebeld om te horen dat het niet goed ging met Samuel en hij overgeplaatst moest worden naar het VU. Inmiddels ligt Samuel al 9 weken in het ziekenhuis, zijn we 2 antibiotica kuren verder, is hij nu aan de prednison en staat zijn 2e operatie voor de deur. Allemaal erg zorgelijk maar ik probeer zo positief mogelijk te blijven. Gelukkig hoef ik de zorg niet alleen te doen. Mijn moeder zorgt 24/7 voor Joshua zodat ik heen en weer kan pendelen tussen huis en ziekenhuis. Ik zei laatst al tegen mijn ouders, het lijkt wel of we met z’n allen 2 kindjes hebben gekregen ipv ik alleen. Ik ben mijn familie, inclusief de papa van Joshua en Samuel met zijn vriend erg dankbaar voor alle liefde en steun.

Stichting Early Birds, en dan met name alle credits voor lieve Dora, super bedankt voor de prachtige foto’s! Zo bijzonder, onbetaalbaar!!!”