Joep

Een zwangerschap om nooit te vergeten. Waar begin je als het eigenlijk helemaal geen pretje was, maar je tegelijkertijd niet op kan van geluk met de geboorte van je zoon. Met 31 weken en 2 dagen is onze Joep met een spoedkeizersnede geboren. Mijn gehele zwangerschap was niet top, vaak erg misselijk, zwangerschaps migraine en sociale activiteiten waren eigenlijk ook al snel te veel voor mij. Ik had mijn eerste zwangerschap toch wel heel anders voorgesteld. Tijdens de 20 weken echo hoorde we dat de baby te klein was en werden we doorverwezen naar het AMC. Toen begon de ellende pas echt. Uit een bloedtest bleek dat ik het CMV virus had en dat er een kans was dat de baby dit ook zou kunnen hebben. Eén van de gevolgen van dit virus is een groei achterstand. Daarnaast is er nog een waslijst met afwijkingen waar de kleine eventueel last van zou kunnen krijgen na de geboorte in zijn eerste 6 levensjaren. We kregen zelfs de keuze om de zwangerschap nog af te breken. Met 25 weken werd ik zelf erg ziek. Ik kon thuis al 2 dagen mijn bed niet uitkomen en dacht dat ik weer een zware migraine aanval te pakken had. Op dag 3 hebben we de verloskundigen gebeld, zij kwam bij ons thuis. Een uur later waren we met een veel te hoge bloeddruk onderweg naar het AMC. Omdat wij ontzettend veel geluk hebben met een heel goed vangnet hebben we het nog twee weken kunnen uitstellen voordat ik werd opgenomen. Ik werd totaal ontzorgt, we zijn zelfs bij mijn tante in huis gegaan zodat ik zelf zo min mogelijk hoefde te doen. We hadden nog de hoop dat het misschien zou helpen om mijn bloeddruk een beetje te stabiliseren. Ik moest ‘s ochtends zelf mijn bloeddruk meten en een CTG maken van de baby en dit vervolgens naar het AMC sturen. En elke dag reden we daarna weer naar het AMC voor extra controles of een extra CTG. Na 2 weken was er geen weg meer terug. Ik ging zo achteruit, ik moest blijven. De eerste paar dagen besefte ik zelf nog niet hoe ziek ik nou wel niet was. Ik vroeg de eerste paar dagen dan ook elke dag wanneer ik weer naar huis mocht. We hadden zelfs nog vakanties gepland staan, ik kon hier dan toch niet blijven?! De babykamer was nog een logeerkamer, ik wilde nog een 3D echo laten maken, een babyshower hebben en natuurlijk mijn zwangere buik aan iedereen showen. Maar dit liep anders. Na een paar dagen drong het tot me door, ik ga alleen naar huis met baby. Het is bizar hoe je op de één op andere dag uit je dagelijks leven wordt gerukt. Geen wasjes of boodschappen, niet meer werken, geen leuke dingen meer doen en zelf niet alle babywinkels af kunnen gaan om alles voor je baby te kopen. Ik werd steeds zieker en had ernstige pre-eclampsie, alle symptomen had ik in ernstige mate. De artsen zeiden: elke dag is er weer eentje voor de baby. Joep deed het ontzettend goed in mijn buik, daar hadden we ontzettend veel mazzel mee. Hij was klein maar verder deed de placenta het nog en deed zijn hartje het goed. Eén hele grote zorg minder. Maar ik ging steeds slechter, met 29 weken dachten we eigenlijk dat ik het niet langer aan zou kunnen. Maar ik heb het uiteindelijk volgehouden tot 31 weken en 2 dagen. Op zondag 15 september is Joep gehaald. 24 uur na de geboorte hoorden we dat Joep geen CMV had. De longerijpingsprikjes hadden ook hun werk goed gedaan, hij kon al heel snel zelfstandig ademen waardoor we van het AMC overgeplaatst werden naar het Meander. Wat een ongelooflijk klein sterk mannetje hebben we. Ondanks de ontzettend spannende periode heeft hij zich altijd sterk gehouden en laten zien wat een klein vechtertje het is.

We zijn ontzettend dankbaar voor de foto’s van Danielle namens stichting Earlybirds die dit zo ontzettend mooi heeft vastgelegd. Ik was nog erg zwak en had nog veel klachten van de pre-eclampsie waardoor ik Joep zelf nog niet kon verzorgen, maar mijn man wel. Ons ritueel is prachtig vastgelegd, van verzorgen tot buidelen. Omdat je voor je gevoel al zoveel hebt gemist is het prachtig om deze momenten zo mooi in beeld te hebben. We hebben nog een lange weg te gaan en ook mijn herstel zal maanden gaan duren. Maar we kunnen niet wachten om als gezinnetje van 3 naar huis te gaan.