Jens

Als ik 29 weken zwanger ben krijg ik weeën en moet ik naar het ziekenhuis. Geheel onverwacht, ik had geen klachten en harde buiken ook niet gehad. In het ziekenhuis krijg ik weeënremmers en ook longrijpingsmedicatie. Gelukkig stopten de weeën weer en veranderen ze in harde buiken die om de 15 minuten komen en niet fijn voelen. Ik moet algehele bedrust houden.

Met 32 weken overlijdt geheel onverwacht mijn moeder en als mijn moeder begraven wordt beginnen op dezelfde dag de weeën weer. Om de 3 minuten een wee van 40 seconden. We gaan naar het ziekenhuis en daar blijk ik 3 centimeter ontsluiting te hebben. Omdat ik al weeënremmers en longrijping heb gehad met 29 weken en nu 33 weken ben gaan ze niet meer remmen. Na 14 uur weeën zakken ze af en is er geen cm bij gekomen. Ik ben kapot en krijg medicatie om wat te slapen. ‘s Avonds ga ik naar huis en het is nog wel onrustig maar echt weeën zijn er (gelukkig) niet meer.

‘s Morgens beginnen de weeën weer. Omdat ik het vertrouwen in mijn lichaam kwijt ben wil ik niet voor niks naar het ziekenhuis totdat ik het idee heb dat ik echt moet. We zijn om half 2 ‘s middags in het ziekenhuis en om 14:10 wordt onze zoon Jens (Albertus Hans) geboren. Met 33 weken zwangerschap. Hij is 48 centimeter lang en weegt 2500 gram. Omdat hij nog wat ondersteuning bij het ademhalen nodig heeft wordt hij naar de NICU in Zwolle gebracht. Na 3 dagen mag hij alweer terug naar Harderwijk en daar ligt hij nu nog.