Finn

Op zaterdagmiddag 19 juli –bloedheet dat het was, zeker 31 graden- braken spontaan mijn vliezen. Ook al verloor ik niet meteen een plens vruchtwater, ik wist meteen dat het niet anders kon dan dat het mijn vliezen waren. Op dat moment was ik 34 weken en 1 dag zwanger van Finn. Ik schrok een beetje, maar was tegelijkertijd niet echt verbaasd. Al weken had ik het gevoel dat Finn eerder geboren zou worden. Maar zo vroeg had ik even niet zien aankomen!

Meteen heb ik toen de verloskundige gebeld en zij verwees me door naar het ziekenhuis, naar het Moeder- en Kindcentrum in het MST te Enschede. Daar ben ik onderzocht door de gynaecoloog en al snel werd duidelijk dat mijn vliezen inderdaad waren gebroken. Naar de verloskamer, aan de ctg-scan. Finn maakte het gelukkig goed. Door de arts en verpleegkundigen werd mij verteld dat het nog wel dagen (of zelfs weken) kon duren voordat de bevalling op gang zou komen. Gebroken vliezen betekent niet automatisch binnen 48 uur (moeten) bevallen. Zelfs liever niet met deze zwangerschapsduur. Ik zou dan naar huis kunnen met strenge hygiënevoorschriften. Elke dag langer zwanger zou de baby ten goede komen. Maar amper een uur na het breken van mijn vliezen begonnen zachtjes aan de weeën. En binnen een paar uur had ik al 6 centimeter ontsluiting, met daaropvolgend binnen een kwartier van 6 naar 10 centimeter ontsluiting! En daar was hij dan, Finn. Hij kwam met een spoedige bevalling zeer snel ter wereld. Al het personeel en toeters en bellen stonden klaar, maar eigenlijk bleek al meteen dat Finn het erg goed deed. Hij heeft zelfs kort na de bevalling ruim 10 minuten op mijn borst mogen liggen! Daarna hebben ze hem meegenomen naar de afdeling neonatologie. Voor de couveuse was Finn al te groot ( bijna 5 pond en 46 centimeter), dus lag hij in een soort ‘warmhoud-bakje’. Het enige wat hij nodig had was een saturatiemeter en preventieve antibiotica. Erg knap! Zijn eerste flesjes melk (5cc en al snel 10cc) dronk hij veelal zelf leeg. Maar al gauw werd het aantal cc’s opgehoogd en Finn kon er niet meer tegenaan drinken. Hij kreeg aanvullende sondevoeding. Maar een doorzetter dat ie is, klom hij elke dag qua hoeveelheden zelf drinken. Ook bleef hij op alle andere vlakken stabiel en werd steeds sterker. Op de afdeling waren ze verbaasd over hoe goed Finn het deed voor zijn 6 weken te vroeg geboren. Dat resulteerde uiteindelijk in een vroeger ontslag dan verwacht: Finn heeft in totaal 12 dagen op de afdeling neonatologie gelegen en toen mocht hij al met ons mee naar huis! Dit werd mede mogelijk gemaakt door het sondevoeding-thuisproject. Mijn vriend en ik zijn op de afdeling klaargestoomd om Finn zelf te kunnen bijvoeden via de sonde. Dit hadden we al snel onder de knie.

Eenmaal thuis ging Finn met nog grotere sprongen vooruit. Elke dag dronk hij meer en vaker alle flesjes leeg. Na een week bij ons thuis mocht zijn sonde er al uit. Helemaal geweldig, een mooi moment! Finn groeit als kool, is een tevreden baby en enorm sterk. Wij zijn super trots en genieten erg van hem!

Annelotte