Evy

Van de ouders:

Dolblij waren we toen we in verwachting waren. We wisten niet of we een jongetje of een meisje kregen.

Het begin was moeilijk. We kregen vaak de vraag of het een foutje was. Na een paar maanden konden we eindelijk gaan genieten, maar helaas werd ik na 24 weken ziek. Ik werd in Uden opgenomen met zwangerschapsvergiftiging en ben na een nacht in Uden met de ambulance over gegaan naar Nijmegen. Daar heb ik gevochten om onze baby zolang mogelijk bij me te houden. Elke dag zette we een kruisje in mijn agenda. We wilde persé de 26 weken halen, want dan was de kans op overleven groter.

Na 25 weken en 5 dagen heb ik mijn vriend gebeld dat hij naar het ziekenhuis moest komen. Ze wilde de baby gaan halen. Ze vond het niet meer leuk in mijn buik, werd mij verteld. 5 december is Evy geboren via een keizersnede. Natuurlijk bevallen was te gevaarlijk voor mij en voor de Evy. Ze woog toen 650 gram.

De eerste week deed ze het geweldig. Ze woog uiteindelijk zelfs boven haar geboorte gewicht, wat volgens de artsen een hele prestatie was. Helaas werd Evy ziek na 2 weken en moest ze aan de beademing. Gelukkig waren de artsen er snel bij en knapte ze weer snel op. Na een aantal weken werd ze weer ziek. Zo ziek, dat we dachten afscheid te moeten gaan nemen. Dit hebben we gedaan, ieder op onze eigen manier. Maar onze vechter bleef ons verbazen en kwam er toch weer boven op.

Inmiddels heeft Evy 3 keer aan de beademing gelegen en spraken de artsen over een chronisch longbeeld. Dat Evy kapotte longblaasjes had, die niet meer beter werden, werd ons pas begin februari duidelijk. De CPAP 7 werd zo snel ze konden afgebouwd en binnen 3 dagen lag ze aan de lowflow. De artsen dachten dat ze 80-90, misschien wel 100% zuurstof nodig had. Maar Evy liet zien dat ze het met 40% goed af kon. Wat waren wij blij, de druk van haar longen af en haar gezicht weer zichtbaar. Want met de CPAP konden we Evy haar gezicht niet zien toen Earlybirds foto’s kwam maken van ons mooie, sterke meisje.

En wat zijn de foto’s mooi. En wat zijn wij dankbaar dat we deze momenten vast mochten laten leggen. Dit helpt ons met verwerken van al het verdriet dat het HELLP-syndroom ons heeft aangedaan.

Na heel veel tegenslagen hoorde we op 17 mei dat Evy naar de high care mocht. Ze kon nog niet naar een ziekenhuis dichter bij huis, omdat de oogarts haar ogen nog moet laseren. Maar de dagen dat ze in het ziekenhuis verblijft, worden hierdoor niet langer. Voor ons gevoel beginnen nu de laatste loodjes te komen. Evy leert nu drinken en mag eindelijk lekker in bad. Haar zuurstofbehoefte staat nu op 30%. Wij wachten geduldig af tot ze naar huis komt, hoe zwaar deze laatste loodjes ook zijn. Nog even doorbijten en dan is ze pas echt bij ons en zijn we pas echt een gezin.

Groetjes Yvonne en Tom

——————————

Van de fotograaf:

Zondag 11 februari mocht ik weer op pad voor de stichting, dit keer naar het Radboud UMC in Nijmegen. Daar ontmoette ik Tom en Yvonne en hun sterke kleine meisje Evy.

Evy is via een keizersnede geboren met 25+5 weken zwangerschap en maar 650 gram nadat bij haar mama het HELLP-syndroom was ontdekt. Kleine Evy had een goede start, maar heeft twee longontstekingen gehad en moest hierdoor aan de beademing. Daardoor zijn er veel longblaasjes blijvend kapot gegaan.

Toen ik kwam was Evy ondertussen 10 weekjes. Ik zag een prachtig klein meisje in een wiegje met alleen nog Low-flow. Wat een sterke dame! En ze had die dag zowaar weer een mijlpaal bereikt, want ze was over de 2 kilo heen! Tom en Yvonne gingen Evy verzorgen en ze kreeg een mooi zelf gemaakt boxpakje met uiltjes aan. Wat stond het haar stoer! Tijdens de verzorging keek ze zo lekker wijs om zich heen. Haar hoofdje ging letterlijk steeds van papa, naar mama en andersom. Hierdoor bleef ik continue om haar wiegje heen fotograferen. Nadat ze verschoond en aangekleed was mocht ze lekker bij papa liggen en al gauw lag ze heerlijk rustig en tevreden in zijn armen te slapen.

Tom en Yvonne hebben al lange zware weken achter de rug, met moeilijke momenten waarin ze zelfs al afscheid namen van hun kleine meisje. Maar wat zijn ze sterk samen! Veel bewondering voor dit lieve jonge stel!

Tom en Yvonne, ik vond het leuk om jullie te fotograferen en wens jullie heel veel liefde, gezondheid en geluk toe. Geniet van elkaar, maak mooie herinneringen samen en vier elke mijlpaal! En hopelijk duurt deze rollercoasterrit niet meer te lang voor jullie en mag ze gauw met jullie mee naar huis. Ik denk aan jullie!

Liefs Jolanda