Dagboek Phileine deel 3

Hallo, Mijn naam is Sylvia van Noort. Mama van Phileine die te klein en te vroeg is geboren en te kort hier mocht zijn. Ik ga jullie meenemen in het dagboek van een ‘’couveuse mama’’, in het dagboek van de mama van Phileine. Dit is deel drie. 

27 weken en 5 dagen

Hallo little girl,
Gisteren heb ik niet kunnen schrijven want het was een erg heftige dag. Roos ging s’avonds al slapen met wat krampen, waar ze op zich best rustig onder was. We zijn s’nachts een paar keer wakker geweest en om 03:00 namen de zorgen toe. Om 04:00 werd er een CTG gemaakt die goed was. Ga maar weer slapen zei de verpleging (Haha, slapen!). Het volgende moment werd ik wakker van een hoop kabaal. Het ging niet goed. De kamer stond vol met verpleging en artsen en Roos werd direct naar een andere kamer verplaatst. Er mocht mij niet verteld worden wat er gebeurde maar toen Roos mij een foto van haar CTG stuurde wist ik dat het niet goed zat. Vanochtend heb ik Roos gesproken. Om 21:33 is haar dochter geboren en haar naam lijkt verdacht veel op die van jou.
Jullie waren vast vriendinnetjes geworden. Deze gebeurtenis zet me wel weer even flink op mijn plaats. We lagen hier al een week cool te doen maar zo kan het dus ook.
Nu moet jij groeien voor twee, lief meisje. Ik heb Roos belooft dat ik aan jou zou vertellen hoe bijzonder deze week was, en wie haar dochter is. Oh, Roos haar man bericht net dat ze zo even langs komen.

27 weken en 6 dagen

Op het moment dat ik schreef dat ze even langs zouden komen kwamen ze de kamer binnen.
Jeetje wat een sterke mensen. Ze vertelde me hoe het allemaal is gegaan. Dat de CTG al aangaf dat een bevalling doorstaan eigenlijk geen mogelijkheid meer was en ze besloten dat het meisje in mama’s buik mocht gaan. Roos en haar man gaven me nog wat pompoenpitten en Skyr, boordevol met eiwitten. Haar man had gelezen dat het eten van veel eiwitten een goede basis is voor jou om te groeien. Ze gingen weg en zeiden dat ze over een paar maanden weer langs komen om jou als dikke spekbaby te bewonderen. We hebben afgesproken om in contact te blijven, je gaat ze vast eens ontmoeten.

Later die dag hebben papa en ik een rondleiding gekregen op de NICU. Daar ben ik echt ontzettend van geschrokken. Hopelijk blijf jij zitten tot je zeker een kilo weegt. Tevens werd ons vandaag duidelijk dat we pas bezoek gaan ontvangen als jij niet meer op de IC ligt. Voor jou zelf levert het nog niets op om bezoek te krijgen. Alleen maar knuffels van papa en mama. Stel dat je al snel groot genoeg bent en naar de High Care mag wordt het natuurlijk een ander verhaal.

Er ligt nu weer een andere mevrouw naast ons op de kamer. Ze is 37 weken zwanger en opgenomen met een hoge bloeddruk. Eerst dacht ik alleen maar ‘haha’ bevallen van je dikke baby en weer weg. Maar dat is natuurlijk helemaal niet eerlijk. Het is een hartstikke lieve mevrouw die al het nodige heeft meegemaakt. Bij een vorige zwangerschap waren er ernstige afwijkingen en hebben ze de zwangerschap moeten afbreken.
Zo zie je maar Phileine, we mogen niet zo een vooroordelen hebben.