Guus

Op 29 juni mocht ik langs bij kleine Guus in het Lange Land ziekenhuis, Zoetermeer. Guus is met 32 weken geboren en was inmiddels 2 weekjes oud. En wat een schatje is het! Hij groeit goed, heeft al aardig wat haartjes en ook z’n nageltjes moesten inmiddels al geknipt worden.

Moeder Lidia dacht dat het allemaal prima ging. Ze had wat last van buikkrampen en voelde zich wat minder lekker, maar dacht totaal niet aan weeën. Totdat ze steeds heftiger werden en de tijd tussen de krampen korter. Het bleek dat ze aan het bevallen was! Snel pakte ze hun tas (die nog helemaal niet klaar stond) en reden naar het ziekenhuis, waar ’s nachts hun zoon Guus geboren werd. Zo onverwachts en snel. Wat een sterke ouders heeft Guus, daar neemt hij nu al een voorbeeld aan.

Tijdens mijn bezoek mocht Guus bij zijn moeder buidelen. Ik vond dit zo’n mooi gezicht. Je ziet dat hij het fijn vind en geniet. Ook zag ik dat aan de ouders, wat een liefde! Voor elkaar en hun mooie zoon Guus.

Lieve Joachim, Lidia en Guus ik hoop dat jullie voor altijd elkaar zoveel liefde blijven geven, genieten en heel snel met z’n drie naar huis mogen!

———————

Van de ouders:

Het was een rustige donderdagavond, net voordat we wilden gaan slapen. Tot onze grote verbazing bleek jouw geboorte al in gang gezet, zelfs dusdanig dat het niet meer af te remmen was. Het ging zo snel. Onze prachtige zoon Guus werd geboren in de vroege nacht van vrijdag 14 juli 2017.

Er was amper tijd om je te bewonderen, want je werd vrijwel onmiddellijk onderworpen aan intensieve medische zorg. Opname in een couveuse was onvermijdelijk en noodzakelijk. Daar lag je dan, te midden van een wirwar aan kabeltjes en draadjes, omsloten door een kunststof cocon. Een groot gevoel van machteloosheid overspoelde ons.

Sindsdien is het een aaneenschakeling van kleine stapjes op weg naar huis. Het doorbreken van de 2 kilogram grens, de eerste milliliters moedermelk die je zelf dronk en het zonder ondersteuning kunnen ademhalen. Geleidelijk werd je ontdaan van medische apparatuur, waardoor we je steeds beter kunnen bewonderen zoals je bent. Donkerblauwe ogen die ons opzoeken, een speelse glimlach, donkere haartjes krullend in je nek.

Soms helaas ook weer stappen terug, een tegenslag voor ons, maar bovenal voor jou: het weer moeten ondergaan van alles wat nodig is om je gezondheid zo optimaal mogelijk te ondersteunen en beschermen.

Lieve Guus, pardoes werden we mama en papa van jou. Kort samengevat waren we er alle drie nog niet klaar voor, maar het komt zoals het gaat. Onze liefde voor elkaar overstijgt dit alles. We kunnen niet wachten tot je samen met ons thuis bent – everything is gonna be alright.

PS We willen Stichting Earlybirds van harte bedanken voor hun inzet voor ouders van een te vroeg geboren kind. In het bijzonder zijn we Emma enorm dankbaar voor haar liefdevolle beelden en woorden.