Ryan

Ons avontuur met Ryan begon eigenlijk al in april… We gingen voor een bloeddrukcontrole naar de gynaecoloog omdat ik al voor de zwangerschap bekend was met een hoge bloeddruk. We hadden al wel rekening gehouden met de mogelijkheid dat dit moeilijkheden zou gaan geven. We hadden alleen gehoopt en niet verwacht dat die bloeddruk zo snel roet in het eten zou gooien.

Op 25 april was de bloeddruk zo hoog dat er besloten werd mij (voor de tweede keer) op te nemen om de medicatie aan te passen zodat alles weer rustig zou worden. Helaas wilde mijn bloeddruk niet meer zakken en zijn we met spoed van Enschede naar Zwolle overgeplaatst omdat ze dachten dat Ryan al gehaald moest worden. Heel spannend… Want ik was net 27,2 weken zwanger.

In Zwolle aangekomen is het uiteindelijk gelukt om de bloeddruk te laten zakken en begon het wachten. In de buik is natuurlijk de beste plek voor een baby om te groeien maar er zou punt komen waarop Ryan beter af zou zijn in de couveuse. Uiteindelijk bleek dat 10 dagen later –op 6 mei- te zijn en is Ryan geboren na 28,6 weken zwangerschap.

Omdat we al even in het ziekenhuis waren konden we ons een beetje voorbereiden op wat er zou komen. We wisten dat hij gelijk naar de kinderarts zou gaan en dat Wilfred met hem mee zou gaan. Ook wisten we dat hij gelijk naar de NICU zou gaan en dat ik hem alleen even zou zien als hij in de couveuse lag op weg naar de afdeling. Het was wel heel fijn dat de verpleegkundigen ons daarop hebben voorbereid. Het is natuurlijk altijd spannend maar we wisten daardoor wel welke draadjes, plakkers en meters we konden verwachten.. Het was wel heel speciaal om hem gelijk uit mijn buik te horen huilen. Wat een opluchting om hem al te horen! Dat was een goed begin!

De eerste 2 dagen ging het met hem wel aardig stabiel. Hij was een echte vechter en deed goed zijn best om zich staande te houden in de wereld. Maar toen op zondag begon in dit avontuur een heuse achtbaan die begon met Ryan z’n opgeblazen buik. Waar ze eerst dachten dat hij last had van ontlasting bleek later dat er lucht zat in de buikholte. Na het maken van foto’s en uitgebreid onderzoek vermoedde de arts dat hij een gaatje in zijn darm had en moest daarvoor zo spoedig mogelijk geopereerd worden. Hij moest van Zwolle met spoed overgeplaatst worden naar Groningen. Het ging van de beste (eerste) moederdag naar de slechtste moederdag. ‘s Avonds om half 5 is hij die dag geopereerd, een operatie van 3 uur waarin de tijd kroop! Gelukkig had hij de operatie goed doorstaan en bleek ook hier weer wat een vechter het is!

We hebben met z’n allen zo veel mogelijk tijd samen doorgebracht. Van rust komt weinig terecht. Het bijzondere van zo’n klein mannetje is te zien hoe klein en kwetsbaar hij is maar ook hoe krachtig die kleine wondertjes zijn. Al een paar dagen na de operatie mochten we met hem buidelen. Wel even spannend met de beademingsapperatuur en alle slangetjes en metertjes maar oh zo fijn.

Al met al heeft Ryan 2,5 week in het UMCG gelegen. Vanaf dat moment was hij weer sterk genoeg om een transport aan te kunnen en mochten we naar Zwolle terug. Voor Ryan geen wezenlijk verschil maar voor ons een stap onderweg naar huis. Na daar een week te hebben doorgebracht mochten we weer een stap dichterbij huis en mochten we met Ryan naar het Medisch spectrum Twente. Rustig op weg naar een volledig herstel!

Daar kregen we al snel een earlybirdje voor hem en hebben we ons wat meer verdiept in de Stichting Earlybirds. We vonden het heel bijzonder om de gelegenheid te krijgen om een mooie tastbare herinnering te ontvangen. Wat fijn dat dan deze stichting bestaat! Op het moment dat Suzan bij ons komt heeft Ryan alleen nog Lowflow aan ondersteuning en kan hij al lekker in bad! Wat leuk! En wat fijn dat zij de tijd wil nemen om hem en ons zo mooi op de foto te zetten! Nu ik deze blog typ is hij van alle noodzakelijke ondersteuning af en wachten we nog tot Ryan van de monitor kan en dan mag hij hopelijk na bijna 3 maand gauw mee naar huis!