Livia

Op 31 mei 2024 hebben wij onze 20 weken echo gehad waarbij wordt gekeken naar de ontwikkeling van de organen, de groei en of er voldoende vruchtwater is. Alles zag er netjes uit, alleen de groei van onze kleine meid week iets af. Ze zat net iets onder de curve waardoor het toch protocol was om ons door te sturen naar het Radboudumc om een vervolgonderzoek te doen. 2 weken later hadden we dit vervolgonderzoek waar uitgebreid werd gekeken naar onze dochter. Helaas bleek onze dochter zodanig af te buigen van de vastgestelde curve, dat we elke 2 weken een groei echo kregen, en later elke 2 weken een doppleronderzoek. Op 29 juli 2024 kwamen we weer op controle waaruit bleek dat de doppleronderzoek tegen verwachting in niet goed was gemeten. De groeiecho daarentegen was wél positief.
Ze werd ongeveer op 650 gram geschat, wat uiteraard alsnog te klein was voor haar termijn. Door deze uitslag én door beginnende pre-eclampsie werd besloten mij op te nemen in het Radboudumc om dagelijks onze dochter in de gaten te houden. Op donderdag 1 augustus 2024 tijdens de CTG bleek onze dochter te veel op haar reserves te zitten waardoor is besloten haar direct met een spoedkeizersnede te halen met een termijn van 27+6. Ik vergeet het nooit meer.. Op het moment dat onze dochter, Livia, ter wereld werd gebracht werd er gezegd ‘Oeh ze is wel wat kleiner dan geschat’. Waarbij ik me meteen afvroeg hoe klein ze dan wel niet is. Later kreeg ik te horen dat haar geboortegewicht was vastgesteld op 488 gram en haar lengte op 30 cm. Écht extreem dysmatuur en ook nog eens extreem prematuur.

Ondertussen zijn we 11 weken verder waarbij ze een infectie én een hele zware operatie heeft doorstaan. Ze heeft de artsen doen verbazen over hoe sterk ze is. Onzekerheid en verdriet maken inmiddels plaats voor geluk en dankbaarheid. We zijn er nog niet.. maar naar huis gaan komt steeds dichterbij.