Musa

Op een van de eerste mooie lentedagen in mei mocht ik early-bird Musa gaan fotograferen. Hij was geboren na 33 weken zwangerschap. Heel bijzonder is dat hij tweelingbroertjes heeft die óók early-birds waren, bijna 3 jaar geleden. Toen was het helaas niet gelukt om daar een reportage van te maken. Daarom  was het extra belangrijk om deze wel te maken!
Met Musa ging het gelukkig heel erg goed, dat kan ook niet anders als je ziet hoe blij en gelukkig papa, mama en natuurlijk de twee broertjes zijn met deze nieuwkomer in dit lieve gezin. Mama had zelf helaas erge pech omdat ze zelf weer moest worden opgenomen met een akelige complicatie. Maar daarvan was ze alweer opgeknapt toen ik er was. Hoeveel power hebben mama’s? Ongelooflijk veel, dat heb ik gezien.
Het was een fantastisch uur waarin we hele mooie foto’s hebben kunnen maken. Deze ouders die nu dus voor de tweede keer een early birdje kregen vertelden mij dat ze zoveel belangrijke en waardevolle informatie hebben gekregen via de stichting. Wat fijn om te horen, dat geeft maar weer aan hoe belangrijk deze stichting is!
Maar het mooiste kwam op het laatst. Ik kreeg als dank voor het maken van de reportage (waarvoor ik mijn vakantie had onderbroken, maar dat vond ik uiteraard niet erg) een prachtige bos bloemen en heerlijke chocola (waar de halve camping van heeft mee kunnen genieten). De vader zei me toen: we geven je dit graag, maar de foto’s die nu zijn gemaakt zijn natuurlijk onbetaalbaar.
Met een brok in mijn keel stapte ik het ziekenhuis uit. Dat mensen die al zoveel aan hun hoofd hebben in een dergelijke hectische tijd dit bedenken en mij vertellen. Dat is voor mij dan weer onbetaalbaar…