Djoa & Djax

Ons geluk kon niet op toen we de positieve test zagen en ons geluk werd verdubbeld bij de echo die ons 2 kloppende hartjes liet zien. Een lang gekoesterde droom die dan eindelijk uit mocht komen.
Uitgerekend op 8 juli, maar dat zouden we niet gaan halen. De jongens deelden de placenta, 36 weken was de max.
Vanaf de controles in april bleek dat mijn bloedwaardes afwijkend waren en mijn bloeddruk bleef schommelen. Op 3 mei kreeg ik buikpijn en de polsmeter gaf thuis een veel te hoge bloeddruk aan. Even op controle in het ziekenhuis bleek een verblijf van inmiddels al bijna 4 weken te worden. Ik had het HELLP-syndroom; een ernstige vorm van zwangerschapsvergiftiging.

9 mei werden Djoa (1260gr) en Djax (1210gr) met 31.4 weken met een keizersnede geboren. 2 prachtige jongens! Wat een rijkdom!

Op 10 mei sloeg de HELLP toe en werd ik plots heel ziek. Zo snel als ik ziek werd, begon ook het herstel. De kracht haalde ik uit onze zoons, 2 krachtige mannetjes die het zooo goed deden op de NICU dat ze na 1 dag beiden al zonder ademondersteuning (CPAP) konden.

Op 13 mei verlieten we met z’n allen de NICU en werden we overgeplaatst naar een medium care  tweelingkamer waar we als gezin nu verblijven.

Djoa en Djax groeien goed, drinken kleine slokjes aan de borst, zijn van een couveuse naar een open warmtebedje gegaan. Trotser kunnen papa en mama niet zijn! Ze hebben nog wat mijlpalen te behalen voor we allemaal naar huis mogen, een paar weken nog.

Een intense ervaring, ups en downs, vreugde en verdriet, een periode die aan je voorbij vliegt.
We zijn Wiel ontzettend dankbaar voor de mooie herinnering die hij heeft weten vast te leggen. Een lieve man met een gouden hart die met zoveel passie onze jongens vastlegde.

Moeder van Djoa en Djax.