Sem

 
Op vrijdag 7 september gaat Marjolein nog gewoon naar haar werk. Omdat zij de indruk heeft dat het kindje in haar buik een stuk minder beweegt dan normaal, neemt zij voor alle zekerheid toch maar even contact op met haar verloskundige. De verloskundige stuurt haar, ook voor alle zekerheid, toch naar het ziekenhuis. Daar moet Marjolein blijven. Wanneer duidelijk wordt dat het kindje inderdaad steeds minder beweegt, wordt besloten tot een spoedkeizersnede. Op zondag 9 september wordt, na 35 weken zwangerschap, hun zoontje Sem Kundert geboren. In eerste instantie wilde Sem niet goed groeien en duurde het lang voordat hij weer boven zijn geboortegewicht kwam. Maar eenmaal boven dit gewicht ging het snel….

Twee weken en één dag na zijn geboorte mag ik Sem komen fotograferen. Wanneer ik de kamer binnenkom, ligt hij nog heerlijk te slapen. Zijn ouders vertellen mij dat de dag ervoor de sonde is verwijderd: Wat een geweldige mijlpaal! Mocht Sem het zo goed blijven doen, dan mag hij waarschijnlijk al in de loop van deze week naar huis. Dat zou natuurlijk fantastisch zijn! Langzaamaan begint Sem wakker te worden. Wanneer zijn mama zijn naam zegt, doet hij een klein beetje zijn oogjes open. Dan is het toch echt tijd voor een schone luier en om hem te wegen. Deze dag is hij 5 gram gegroeid. Niet wat de ouders hadden gehoopt, maar beter een klein beetje dan helemaal niet. Papa Kundert kleedt zijn kindje aan en geeft hem aan Marjolein voor de borstvoeding. Met af en toe een beetje wakker kriebelen, drinkt Sem heel goed. Hij houdt het, af en aan, zo’n half uurtje vol. Heel knap voor zo’n kleintje!

Daarna is er nog tijd om hem te bewonderen en te knuffelen. Het kost wat moeite, maar dan laat hij ons toch nog zijn oogjes zien. Heel mooi om te zien hoe hij reageert op de stemmen van zijn papa en mama! Het drinken aan de borst heeft veel energie gekost. Na een kusje van mama en een knuffel van papa is het tijd om weer te gaan slapen. Droom maar fijn lieve Sem!

Liefs,
Wendy