Mayson
De nacht voor de geboorte van Mayson begonnen schijnbaar mijn weeën al, de hele nacht lang. Wie had kunnen verwachten dat dit met 28 weken zou gebeuren, ik in ieder geval niet. Ik dacht dat het misschien oefenweeën waren, daar wilde ik niemand voor wakker bellen. De volgende ochtend heb ik toch de verloskundige maar gebeld en wat zij mij vertelde, daar schrok ik enorm van. Ik bleek al 3 cm ontsluiting te hebben. Ik belde mijn vriend op van het werk en zijn naar het ziekenhuis gereden.
Eerst zijn we naar het JBZ in Den Bosch gegaan, hier probeerden ze met man en macht de ontsluiting te remmen. Waar de weeën eerst rustig waren, begon het toch meer te rommelen en werd er een ambulance voor mij gebeld. Met zwaailicht en sirene zijn we naar het Radboud gereden waar ik rond 11 uur aankwam. De hele dag hebben ze geprobeerd met medicatie de weeën te remmen, de bevalling te rekken, zodat de longrijping kon werken. Mijn hartslag was uiteindelijk hoger dan die van Mayson, de ontsluiting nam geleidelijk toe, er werd besloten om het te laten gebeuren. Het had zo moeten zijn, de medicatie had weinig zin en we moesten ons voorbereiden op de komst van een baby met 28 weken. De kinderarts had ons al verteld wat ons te wachten zou staan als Mayson nu geboren zou worden, waar we allemaal rekening mee moesten houden. We waren zo bang, wat als er iets mis zou gaan? De dag voor kerst, 24 december om 00:17 uur is Mayson uiteindelijk geboren. Hij deed het zo goed, hij ademde al vrij snel zelf en hij mocht zelfs even op mijn buik liggen. Ventje, wat ben je mooi en wat ben je sterk!
Nu liggen we met z’n drietjes in het JBZ op een familiekamer. We hebben onze ups en downs meegemaakt, twee stapjes vooruit en een stapje terug. Sinds we hier zijn gaat Mayson met sprongen vooruit, we zien onze man met de dag sterker worden. Als het zo doorgaat, mogen we eind februari al naar huis! Het is een heftig gevecht, maar het is ook zo bijzonder om dit proces mee te maken. Kindjes zijn zo immens sterk, zo’n vechtlust. Ook jij komt er kleine man, dat heb je wel bewezen.
—————————
Van de fotografe:
Wat een feestje om te zien hoe Mayson met grote stappen vooruit gaat! Eerst zo klein en kwetsbaar en nu al volop aan het oefenen aan de borst. Lieve Milou, Jordy en Mayson ik hoop dat jullie binnenkort heerlijk naar huis kunnen samen en wens jullie alle geluk en gezondheid toe.
Lieve groet en een knuffeltje voor Mayson, Mieke.
Wat een rollercoaster was het. Wat mooi om mee te maken. Jullie hebben het super gedaan. Wat was Mayson klein toen hij kwam. En een gigantische vechter al vanaf het begin. Mama en papa zijn er ook gelijk voor gegaan. Julie hebben jullie zoon alle liefde, warmte en aandacht gegeven. Het binden is toen ook gelijk goed opgepakt. Nu Mayson bijna 35 weken is kan je dat ook goed zien. Hij vecht, is lief, heeft al een eigen willetje. En ligt het liefst bij mama op de borst. Want drinken is het liefst wat hij wil. Terwijl gezegd werd dat je rekening moest houden dat het misschien wel een tijdje zit duren voor het zou lukken. Nou het lukt mayson zeker dat zie je ook wel aan zijn gewicht. Ben mega trots op jullie alle 3. Waar een vechter wat een lief gezinnetje. Geniet van elkaar. En ga een mooie tijd tegemoet.
Ik lees jullie met kippenvel, ben zo blij dat het goed gaat! Super tof dat Mayson mamapokon krijgt ? elke dag stapje dichter bij huis! Wens jullie alle goeds ??