Op 28 april mocht ik Lévano en zijn moeder vastleggen in het Sint Franciscus Gasthuis in Rotterdam. De afdeling waar Lévano lag, zag er warm en gezellig uit. Het verwarmde bedje waar hij in lag, was super leuk versierd en ik werd meteen hartelijk ontvangen door de verpleging op de afdeling. Lévano werd al met 24 weken geboren en was alweer 36 weken toen ik er was. Hij lag heerlijk te slapen met schattige sokjes aan van Koningsdag van de dag ervoor. Echt heel schattig! Nadat mama hem had verschoond, pakte ze hem lekker bij haar. Na 12 weken haar kleintje in het ziekenhuis, deed ze dit zonder enige moeite. Mooi om te zien hoe natuurlijk dit haar allemaal al af ging. En Lévano: wat een sterk ventje is dat! Zitten en liggen bij mama; hij vond het allemaal prima. Heerlijk bewegelijk lag hij daar, maar een paar gaapjes kon hij toch niet verbergen. Met zijn speen in was hij een stuk rustiger; volgens zijn moeder was zijn speen zijn grote vriend. En hij is al zo sterk, dat hij zijn speen al zelf vast kan houden . Op gegeven moment gingen zijn grote, donkere oogjes open en lag hij nieuwsgierig te kijken. Wat was het mooi om te zien hoe Lévano en zijn moeder elkaar diep in de ogen aankeken! Zo klein en dan toch al zo een bijzondere band.

Lévano, wat ben jij een sterk ventje. Met 36 weken al twee keer geopereerd, maar al helemaal hersteld. Je kan steeds meer zelf en hopelijk mag mama jou over niet al te lang mee naar huis nemen. Als je zo doorgaat met groeien, zal dat in ieder geval helemaal goed komen. Volgens de verpleging doe je het super goed en mama is helemaal klaar om jou mee naar huis te nemen. Heel veel geluk en gezondheid voor jullie beiden gewenst!

Liefs,
Samantha